در حالی که کالری و چربی آجیل ها بالاست، اما نباید آن‌ها را از رژیم غذایی خود حذف کنید. آجیل ها همچنین منبع مواد مغذی هستند. تحقیقات نشان میدهد که خوردن روزانه آجیل می تواند باعث کاهش خطر ابتلا به دیابت، بیماری های قلبی و افزایش طول عمر شما انجام دهد. آجیل ها رشد غیرمعمول و زمان برداشت عجیبی دارند. در این مقاله، نحوه فرآوری شش آجیل مفید و خوشمزه در طبیعت را با هم می‌خوانیم.
1. بادام هندی
اگر آجیل دوست داشته و قدرت خرید آن را هم دارید، یک مشت بادام هندی در جیب خود بریزید. اما چرا بادام هندی اینقدر گران است؟ نحوه چیدن و آمادگی آن باعث گرونی بادام هندی می‌شود. بادام هندی که در مناطق گرمسیر یافت می‌شود، روی درختان رشد کرده و به ته یک میوه بزرگ چسبیده که طعمی شبیه انبه تند و گریپ فروت دارد.
خود آجیل بادام هندی تقریبا به عنوان یک اضافه میوه، به انتهای این میوه قرمز با نام “سیب کاشیو” به وجود می‌آید. بادام هندی در یک پوسته دوتکه سخت قرار گرفته که مملو از اسیدها و صمغ‌هایی است که باعث تحریک پوست می شود و به عنوان حشره کش استفاده می‌شود. بادام هندی باید حرارت داده شود که از این سموم پاک شده و بتوان پوست آن را شکست و مغز بادام هندی خوشمزه آن را دید. این بدان معنی است که حتی بادام هندی که به عنوان آجیل خام به بازار عرضه می شود، حرارت دیده است. فرآیند برداشت و فرآوری این آجیل باعث گرانی بادام هندی خواهد شد.
2. پسته
درختی 300 ساله را تصور کنید که شاخه‌های خشن و خشک آن با خوشه‌های مرجانی رنگ پر شده و به صورت برجسته در رنگ طلایی کویر خودنمایی می‌کند. درخت پسته، یک درخت بسیار ارزشمند است که بیشتر در خاورمیانه رشد می‌کند، اما در بسیاری از مناطق نیمه خشک مانند بخش‌هایی از کالیفرنیا، آریزونا و نیومکزیکو آمریکا نیز پیوند زده شده و رشد کرده‌اند.
پس از یک تابستان طولانی و گرم، پسته برای برداشت آماده می‌شود اما هنوز شبیه پسته‌های خندان و خوشمزه ای نیست که بتوان در فروشگاه ها خریداری کرد. پسته ها در پوسته ای به ضخامت حدود 0.4 سانتی متر پوشیده شده‌اند و این پوسته، یک پوسته سخت دیگر را پوشش میدهد.
این پوسته ضخیم و نرم که اپیکارپ نامیده می شود، تنها پس از رسیدن پسته شروع به خشک شدن می کند. رنگ این پوسته از رنگ صورتی به زرد تبدیل می شود. هنگامی که پسته برداشت می شود، اپیکارپ هنوز روی دانه پسته باقی مانده است. این پوسته ها معمولا ظرف 24 ساعت از روی آجیل پسته جدا می شود تا از لکه دار شدن پوسته سخت داخلی جلوگیری شود.
3. بادام
بادام ها با اشکال عجیب و شبیه میوه های هسته دار، روی شاخه درختان رشد می‌کنند. وقتی بادام ها در حالت نارس روی شاخه درختان است، به طرز عجیبی شبیه زردآلو هستند.
همانطور که خوشه های بادام سبز رنگ، در طول بهار و تابستان رشد کرده و می‌رسند، رنگ تیره‌ای به خود گرفته و باز می شوند تا بادام ها از داخل پوسته نمایان شوند. وقتی بادام برای برداشت در فصل پاییز آماده می‌شود، پوسته های سبز رنگ به رنگ زرد درآمده و کاملا باز می شوند.
در آمریکا، بادام ها را از درختان چیده و به مدت یک هفته تا 10 روز روی زمین رها می‌کنند تا خشک شوند. سپس یک غلتک مکانیزه از روی بادام ها عبور می کند تا پوسته سخت و چوبی آن شکسته و دانه بادام خارج شود. پوست خشک شده و زرد بادام به عنوان بستر دام‌ها استفاده شده و گاوهای شیرده، از پوست چوبی آن به صورت آسیاب شده تغذیه می کنند. برای افرادی که از طعم بادام لذت می برند، این آجیل خوشمزه سرشار از مواد مغذی مانند ویتامین E، منگنز، منیزیم و آنتی اکسیدان ها است. 80 درصد بادام جهان در آب و هوای مدیترانه ای کالیفرنیا کشت می شود.
4. باترنات (Butternut)
باترنات ممکن است روغنی‌ترنی و شیرین ترین دانه‌ای باشد که تا به حال نام آن را شنبده‌اید. باترنات از خانواده‌های گردوی سیاه بوده و بر روی درختانی در سراسر شمال شرقی آمریکا رشد می کنند و در مناطق دیگر نیز کشت می شوند.
باترنات که به دلیل رنگ کم رنگ و طعم خود شبیه به گردو است، به گردوی سفید نیز معروف بوده و طعم بسیار لذیذی دارد. حیوانات گیاه‌خوار در اواخر تابستان به دنبال باترنات‌هایی هستند که هنوز روی درخت هستند و چیده نشدند.
برخلاف خانواده گردوی سیاه که شکل گرد دارد، باترنات‌ها درازتر هستند و بیشتر شبیه گلابی های پوشیده شده در پوسته ای سبز می‌مانند و همچنین رنگ تیره‌ای دارند. برخی از کشاورزان منتظر می مانند تا دانه‌ها کاملا رسیده تا به زمین بیفتند و در طول ماه های پاییز خشک شوند. در هر صورت، پوسته‌ها باید کنده شوند تا پوسته‌ای سخت نمایان شود.
اگرچه شیوع بیماری کرونا در سال‌های اخیر باعث کاهش شدید تعداد درختان باترنات در طبیعت شده، اما تعداد گسترده‌ای از درختان زنده مانده و همچنین باغبانانی وجود دارند که در حال کشت درختان باترنات در خانه هستند.
5. بادام زمینی
برخلاف بقیه آجیل‌های این مقاله که همگی روی درختان رشد می‌کنند، بادام زمینی در زیر زمین رشد می‌کند. بادام زمینی از ریشه گیاهان کم ارتفاعی که شکوفه آن در بالای زمین شکوفا شده، جوانه زده و باید سالانه کاشته شود. آن‌ها در واقع در طبقات حبوبات قرار می‌گیرند که شامل سویا و نخود می‌باشد.
گل بادام زمینی هر ساله کاشته شده و تا ارتفاع حدود 46 سانتی متر رشد می کنند تا پس از مدتی گل های زرد کوچکی در نزدیکی آن جوانه می زنند. برگ‌های این جوانه های شکوفه، پس از گرده افشانی ریخته و روی خاک رشد می کنند و به ساختارهای ریشه مانندی تبدیل می شوند که بادام زمینی تا پنج ماه آینده روی آن رشد می‌کند. پس از رشد بادام زمینی، یک حفار مکانیکی مخصوص زمین کشاورزی آنجا را شخم زده تا بادام زمینی‌ها را از خاک بیرون آورند.
بادام زمینی ها در ردیف های مخصوص و در معرض باد قرار می دهند تا برای چند روز خشک شوند. سپس این بادام ها فرآوری شده تا بادام زمینی از ریشه خود جدا شود. برخی از بادام زمینی ها در پوسته خود فروخته می شوند، در حالی که پوسته برخی دیگر جدا می شود.
6. دانه کاج
متخصصان تغذیه اعتراف کردند که منیزیم دانه کاج، به عنوان راهی برای پیشگیری از سرطان ها، کاهش وزن، افزایش سطح انرژی و رفع نوسانات اخلاقی اشاره می کنند. یکی دیگر از مواد معدنی موجود در دانه کاج، روی (zinc) است که به تقویت ایمنی بدن کمک کرده و سرشار از ویتامین E و ویتامین های B کمپلکس است. دانه کاج همچنین فاقد گلوتن است.
دانه کاج، دانه‌های خوراکی هستند که در یک پوسته غیر خوراکی مخروط کاج یافت می‌شوند. مخروط کاج بر روی انواع خاصی از درختان کاج، به ویژه پینون مکزیکی، پینون کلرادو، کاج سنگی ایتالیایی و کاج چینی رشد می‌کنند. این درختان حداقل تا سن 15 سالگی شروع به رشد دانه کاج نمی کنند و سال های بیشتری طول می کشد تا دانه های کاج به مرحله رشد برسد. مخروط‌های کاج از درختان جدا شده و به مدت سه هفته در آفتاب خشک می‌شوند. سپس خرد شده تا دانه‌های کاج با دست جدا شوند.
