عنوان‌های این مطلب
اگر امروز برای خرید یک نمایشگر به بازار بروید، نرخ نوسازی متغیر در قالب چند برچسب خودنمایی می‌کند. مانند: فری‌سینک (FreeSync) یا جی‌سینک (G-Sync).
برای آشنایی با دو فناوری مهم در دنیای امروز، روکیدا را همراهی می‌کنید؟
نام متفاوت، هدف برابر
هر دو فناوری یک نام را در قلب خود دارند: نرخ نوسازی متغیر (VRR). روند کار هر دو فناوری شباهت زیادی به یکدیگر دارد. آن‌ها تلاش می‌کنند تا در فضای بازی، تصویر دچار پارگی نشود.
آیا با پارگی تصویر و نرخ نوسازی متغیر آشنایی دارید؟ این مقاله روکیدا را از دست ندهید. پارگی تصویر زمانی اتفاق می‌افتد که نرخ نوسازی نمایشگر و توانایی کارت گرافیک تفاوت داشته باشد.
فکر کنید یک بازی بسیار سنگین در حال اجرا است. در میان اجرای بازی، کارت گرافیک شما برای ایجاد یک فریم عقب می‌ماند. سپس یک فریم ناقص به نمایشگر ارسال خواهد شد.
اگر قسمت بالای نمایشگر یک فریم و قسمت پایین نمایشگر فریم دیگری باشد، پارگی تصویر اتفاق می‌افتد. فناوری‌های نرخ نوسازی متغیر تلاش می‌کنند تا تصویر یک دست باقی بماند.
شرکت‌های مختلف، فناوری نرخ نوسازی متغیر را با نام‌های فری‌سینک (FreeSync) یا جی‌سینک (G-Sync) و VESA آداپتیوسینک (VESA Adaptive-Sync) به کار می‌گیرند.
فناوری‌های گفته شده، بین نمایشگر و رایانه یک خط گفت و گو ایجاد می‌کنند. با دستور نمایشگر، یک فریم در تصویر باقی می‌ماند تا فریم جدید آماده شود.
هم‌چنین فریم‌ها می‌توانند ایجاد شوند و منتظر بمانند. نتیجه تمام دستورات: نمایشگر زمانی که یک فریم جدید آماده باشد، نوسازی را انجام می‌دهد. به کمک آن‌ها تصویر نرم به نظر می‌رسد و حرکت تصویر روان‌تر خواهد بود.
فری‌سینک از دل AMD
فری‌سیک راه و روش AMD برای کنترل نرخ نوسازی است. تمام سازندگان نمایشگر می‌توانند از آن به شکل رایگان استفاده کنند. نیازی به سخت افزار ندارد و تنها در بخش نرم افزار دستگاه قرار می‌گیرد.
سه سطح از فری‌سینک در اختیار کاربران قرار می‌گیرد. نسخه پایه با کابل HDMI 1.4 و دیسپلی‌پورت ۱.2a همراه شده و از نرخ نوسازی ۶۰ هرتز پشتیبانی می‌کند.
آن را حتی در انواع نمایشگر ارزان قیمت نیز پیدا می‌کنیم. فری‌سینک پریمیوم یک پله بالاتر رفته و به ۱۲۰ هرتز می‌رسد. این فناوری جبران کمبود فریم (LFC) را هم در ترکیب قرار می‌دهد.
آیا کارت گرافیک شما در ایجاد فریم‌ها عقب می‌ماند؟ LFC ساخته شده تا عقب ماندن را جبران کند. در نهایت به فری‌سینک پریمیوم پرو می‌رسیم. آخرین نسخه از فناوری کنترل نرخ نوسازی قابلیت HDR را نیز به ترکیب اضافی می‌کند.
فری‌سینک حتی می‌تواند در نرخ نوسازی ۳۰ هرتز یا کم‌تر کار کند. از طرفی در نمایشگرهای مختلف محدودیت ۴۸ هرتز برای موثر بودن آن وجود دارد.
جی‌سینک از دل انویدیا
نسخه انویدیا جی‌سینک نام دارد. چند سطح مختلف برای انتخاب کاربران وجود دارد. برای استفاده از جی‌سینک معمولا به اتصال دیسپلی‌پورت نیاز داریم. برخی از تلویزیون‌ها (مانند نمایشگر های OLED ال‌جی) به کمک HDMI نیز آن را به کار می‌گیرند.
برای پشتیبانی کامل از فناوری جی‌سینک به یک تراشه اختصاصی نیاز داریم. استفاده از آن تراشه ممکن است قیمت محصول را افزایش دهد. اگر تعداد فریم شما کم‌تر از ۳۰ باشد، به راحتی آن را تا دو برابر افزایش می‌دهد.
یک پله بالاتر جی‌سینک اولتیمیت وجود دارد. این نسخه از نرخ نوسازی ۶۰ هرتز و بالاتر پشتیبانی می‌کند. آن را برای اجرای بازی‌های رقابتی و سطح بالا پیشنهاد می‌کنیم. پشتیبانی از HDR، کاهش تاخیر و رنگ‌های sRGB و P3 وجود دارد.
نرخ نوسازی متغیر یک ویژگی واقعی است
استفاده از انواع پیشرفته این فناوری واقعاً چشم‌های شما را نوازش می‌کند. دیگر نیاز نیست تا با فناوری وی‌سینک (V-Sync) تعداد فریم را به ۶۰ هرتز محدود کنید.
وی‌سینک یک نسخه قدیمی از موارد گفته شده حساب می‌شود. این فناوری توانایی کارت گرافیک را محدود می‌کرد تا نرخ نوسازی از توانایی نمایشگر فراتر نرود. محدودیت عملکرد اتفاقی نیست که گیمرها آن را دوست داشته باشند.
در هر حال فناوری پیشرفت می‌کند و امروز می‌توانیم نهایت عملکرد دستگاه را به کار بگیریم. در میان مدعی انویدیا و AMD کدام را به کاربران روکیدا پیشنهاد می‌کنید؟
منبع: howtogeek.com
