در زمان خرید یک دوربین به کدام بخش از آن دقت می‌کنید؟ احتمالا حسگر دوربین مهم‌ترین بخش مورد بررسی باشد. حسگر همان قطعه‌ای در دوربین است که نور را به اطلاعات دیجیتال تبدیل می‌کند.
همان چشم که به مغز می‌گوید: در چه دنیای زیبایی زندگی می‌کند. تولید کنندگان دوربین هر سال یک مدل جدید را به بازار معرفی می‌کنند.
متاسفانه حسگر دوربین در سال‌های اخیر به شکل قابل توجهی پیشرفت نکرده است. تنها پیشرفت قابل توجه در دنیای حسگر دوربین، وضوح به حساب می‌آید.
در آن سوی میدان به دوربین کنون EOS 5D نگاه کنید. این دوربین در سال 2005 به بازار عرضه شد. بیشتر از 15 سال از زمان معرفی می‌گذرد. عکس‌های ثبت شده با این دوربین هم‌چنان می‌درخشند.
از نظر فنی، یک حسگر دوربین شبیه به شبکه‌ای از دیودهای نوری است. آن‌ها به عنوان سوپاپ یک طرفه برای الکترون‌ها عمل می‌کنند.
این روند در انواع حسگرهای CMOS استفاده می‌شود. هر پیکسل در این نوع حسگر، در کنار دیود یک مدار الکترونیکی نیز به همراه دارد. این ابزار الکترونیکی به حسگرهای CMOS کمک می‌کند تا سریع‌تر کار کنند.
این ویژگی در گذشته نه چندان دور باعث ایجاد نویز می‌شد. با بهبود فرآیند تولید، دیگر آن نویزهای قدیمی را نمی‌بینیم.
کنترل نویز در دوربین از نان شب واجب‌تر است. روند کنترل نویز عملکرد خود را در نور کم و محدوده داینامیک نشان می‌دهد. آن را محدوده نور بین کم‌ترین و بیش‌ترین مقدار روشنایی بدانید.
نور به عنوان فوتون در فضا پخش می‌شود. در حالت ایده آل حسگر دوربین می‌تواند نور را به شکل یک نواخت جذب کرده و یک تصویر یکنواخت ثبت کند.
در زندگی واقعی این اتفاق نمی‌افتد. چراکه فوتون‌ها به شکل تصادفی با حسگر رو به رو می‌شوند. یکی از راه‌های مقابله با این مشکل، تولید حسگرهای بزرگ‌تر و پیکسل‌های بیشتر بود.
تولید یک حسگر دوربین با مشخصات گفته شده گران تمام می‌شود. بدنه دوربین نیز به نسبت حسگر بزرگ‌تر خواهد شد. برای مثال به دوربین هاسلبلاد مدل H6D-100c نگاه کنید.
این دستگاه از حسگر CMOS با وضوح 100 مگاپیکسل استفاده می‌کند. برای خرید آن باید 26500 دلار پرداخت کنید. چنین دستگاهی در سبد خرید اکثر کاربران قرار نمی‌گیرد.
راه حل دیگر، توسعه حسگرهای BSI بود. نیکون برای اولین بار در سال 2017 و سونی در سال 2015 آن را به بازار معرفی کرد.
این نوع حسگر به بهبود عملکرد دوربین کمک می‌کند. به تلفن هوشمند خود نگاه کنید. یک تلفن باید سبک، نازک و زیبا باشد. ما نمی‌توانیم یک حسگر بزرگ را در چنین بدنه نازکی قرار دهیم.
در نتیجه دوربین تلفن هوشمند چند عکس گرفته و آن‌ها را با یکدیگر ترکیب می‌کند. گوگل با HDR + خود معجزه می‌کند. به نظر می‌رسد این ویژگی را برای فیلم برداری نیز تجربه کنیم.
یک حسگر دوربین از سیلیکون ساخته می‌شود. ما فکر می‌کنیم که این ماده به زندگی خود ادامه دهد. برخی مواد مانند گالیم آرسنید و گرافن برای ساخت دوربین استفاده شده است اما در روند اصلی دیده نمی‌شوند.
یکی دیگر از نوآوری‌های آینده، حسگر خمیده است. حسگر خمیده باید با لنز همگام شود. در این حالت، عکاسان نمی‌توانند از لنزهای دیگر استفاده کنند.
عکاسی به سمت مهندسی حرکت می‌کند. یک پردازنده قدرتمند در تلفن همراه، یک در جدید به سمت کیفیت و آینده باز خواهد کرد.
هوش مصنوعی در محصولات اپل نسل به نسل پیشرفت می‌کند. پیشرفت هوش مصنوعی کیفیت تصاویر ثبت شده را افزایش می‌دهد. شما در مورد آینده تصویر برداری چطور فکر می‌کنید؟
منبع: petapixel.com
