امیرحسین حیدرزاده
فهرست عنوان‌ها
نمایشگرها روز به روز پیشرفت می‌کنند. پیشرفت پیچیدگی آن‌ها را افزایش می‌دهد. بررسی 15 قهرمان را به یاد دارید؟ نمایشگر هیچ کدام از آن‌ها شبیه به هم نبود.
برای درک اصطلاحات سخت، روکیدا یک راه حل آسان برای شما دارد. آیا می‌خواهید بدانید کدام نمایشگر برای چه کاری بهتر است؟ ادامه این مطلب را از دست ندهید.
1. انواع نمایشگر
می‌توانیم بگوییم که ابتدای صفحات لمسی از نسل اول LCD آغاز شد و امروز به LTPO رسیده است. در این میان LCD، LED، IPS، آمولد و چند مورد دیگر وجود دارد.
به نظر فناوری پایه کافی نیست. شرکت‌ها سوپر رتینا XDR و داینامیک آمولد را به بازار عرضه کردند. نتیجه؟ کاربران دچار سردرگمی بی پایان می‌شوند.
به طور خلاصه، دو نوع فناوری پایه برای نمایشگر تلفن‌های هوشمند وجود دارد: LCD و OLED. هر یک از این دو فناوری پایه در طی سال‌ها پیشرفت کرده است.
برای مثال: QLED، مینی LED و LED در واقع شاخه‌هایی از فناوری LCD هستند.
نمایشگر LCD چیست؟
LCD به معنی نمایشگر کریستال مایع است. نام نمایشگرهای LCD به نور پس زمینه آن اشاره می‌کند. تولید آن آسان است و قیمت کمی دارد.
به کمک نمایشگر LCD می‌توانید زیر نور مستقیم آفتاب از تلفن همراه خود لذت ببرید. چرا که یک منبع نور قوی آن را روشن می‌کند. متاسفانه دقت رنگ در این نوع نمایشگر کم‌تر است.
برای تولید نمایشگر تلفن هوشمند، از دو نمایشگر TFT و IPS استفاده می‌شود. TFT یک نسخه پیشرفته از LCD است که از ماتریس فعال استفاده می‌کند: درست مانند AM در AMOLED.
ماتریس فعال یعنی هر پیکسل به صورت جداگانه به یک ترانزیستور و خازن متصل است. مزیت اصلی این نوع نمایشگر، هزینه نسبتا کم و افزایش کنتراست است.
متاسفانه زاویه دید کم‌تری دارند. انرژی بیش‌تری مصرف می‌کنند و در تولید درست رنگ‌ها عملکرد مناسبی ندارند. با کاهش هزینه تولید رقبا، صنعت تلفن همراه از TFT فاصله گرفت.
نمایشگرهای IPS
این فناوری، برای حل مشکل اولین نسل LCD به بازار آمد. اگر با زاویه به نسل اول LCD نگاه کنید، رنگ‌ها بهم می‌ریزد. مشکلی که در مورد تلفن‌ها و تبلت‌های ارزان قیمت، هم‌چنان وجود دارد.
در فناوری IPS، کریستال مایع با نمایشگر هم تراز می‌شود. در نتیجه زاویه دید این نوع نمایشگر افزایش می‌یابد. بالاترین مقدار زاویه دید 178 درجه است، IPS در هر 178 درجه تصاویر را به چشم شما می‌رساند.
دقت رنگ‌ها در نمایشگر IPS فوق العاده است. دقت رنگ عالی، این نوع نمایشگر را برای ویرایش تصاویر، به انتخاب عالی تبدیل می‌کند.
IPS تعادل بین هزینه، دقت رنگ و کیفیت است.
نمایشگرهای LCD PLS
شباهت اسم PLS به IPS آنقدر هم اتفاقی نیست. این نوع نمایشگر توسط سامسونگ توسعه یافته است. تمام ویژگی‌های IPS را به همراه دارد اما کنتراست آن کم‌تر از نمایشگرهای OLED و LCD/VA به چشم می‌آید.
بر اساس ادعای سامسونگ، نمایشگرهای PLS در برابر IPS، هزینه تولید کم‌تری دارد. روشنایی و زاویه دید آن نیز، بیشتر است.
نمایشگر LED
نمایشگر LED چیست؟ در جواب کوتاه، همان LCD است. تنها نور پس زمینه در میان این دو نمایشگر تفاوت دارد. هم‌چنان کریستال مایع تصاویر را تولید می‌کند.
این نوع نمایشگر، انرژی بسیار کمی مصرف می‌کند. تفاوت مصرف انرژی، خود را در مورد نمایشگرهای بزرگ نشان می‌دهد. در مورد تلفن‌های هوشمند، آنطور که باید و شاید، تفاوتی ندارد.
کنتراست ایجاد شده توسط نور پس زمینه LED، توان رقابت با نمایشگر OLED را ندارد. اما چرا؟ کنترل روشنایی هر پیکسل در نمایشگر LED، به صورت جداگانه انجام نمی‌شود.
بلکه روشن و خاموش شدن محدوده‌ای انجام می‌شود. در طرف مقابل نمایشگر OLED می‌تواند هر پیکسل را به صورت جداگانه روشن و خاموش کند.
نمایشگرهای AMOLED
اگر مقاله‌های روکیدا را دنبال کرده باشید، AMOLED را آمولد می‌خوانید. کار را سخت نمی‌کنیم. ماجرای LCD و TFT را به یاد دارید؟
OLED و AM تکرار همان مساله است. OLED یک ماده آلی به حساب می‌آید. با عبور جریان، از خود نور بازتاب می‌کند. نمایشگر LCD همیشه روشن می‌ماند.
نمایشگر OLED همیشه خاموش است تا به پیکسل مورد نظر، برق ارسال شود. رنگ سیاه واقعاً سیاه نمایش داده می‌شود. آنقدر سیاه که از نبود نور لذت می‌برید.
این نوع نمایشگر، مصرف انرژی کمی دارد. متاسفانه قیمت بالایی دارد. قیمت بالا، جلوی همه گیر شدن OLED را می‌گیرد. نسبت کنتراست نمایشگر OLED سر به آسمان می‌کشد.
نرخ نوسازی تصویر در نمایشگر AMOLED به راحتی بالا می‌رود. نقطه ضعف آن، آفتاب سوزان است. زیر نور آفتاب، نمایشگرهای LCD برنده می‌شوند.
در طرف دیگر، نمایشگر OLED از مواد آلی ساخته می‌شود. استفاده از مواد آلی یعنی نمایشگر به سادگی دچار مشکل می‌شود و احتمال سوختن پیکسل بالا می‌رود.
ضخامت نمایشگر OLED کم‌تر از LCD است. اوج ویژگی‌های مثبت در این نوع نمایشگر قابلیت خم شدن آن به حساب می‌آید. تلفن‌های خانواده گلکسی اس سامسونگ، همگی از فناوری سوپر AMOLED استفاده می‌کنند.
تفاوت بین AMOLED، OLED و سوپر AMOLED
آنچه خواندیم را یک بار دوره کنیم، OLED یک صفحه از ماده الکترولومینس است. این ماده، یک ماده آلی به حساب می‌آید. زمانی که برق را به آن متصل کنید، نور تولید می‌کند.
مزیت اصلی آن بی نیازی به نور پس زمینه، کنتراست و مشکی فوق العاده است. از این نوع نمایشگر، معمولا به عنوان آمولد استفاده می‌شود.
سوپر آمولد، نام نمایشگر پرچمداران سامسونگ است. اخیرا، به دلیل کاهش هزینه‌های تولید، این نوع نمایشگر را در تلفن‌های میان رده می‌بینیم.
سر شما را با اصطلاحات درد نمی‌آوریم. سوپر آمولد نسخه بهبود یافته آمولد است. سامسونگ تنها برای بازاریابی اسم‌ها را تغییر نمی‌دهد. نمایشگر این شرکت، برای مدت‌ها جزو بهترین گزینه‌های بازار حساب می‌شود.
آخرین نسخه یا به عبارتی، نسخه تکامل یافته آمولد، داینامیک آمولد نام دارد. سامسونگ جزئیات آن را اعلام نکرده است. تا امروز می‌دانیم که داینامیک آمولد از رنگ‌های بیش‌تری برای تولید تصاویر استفاده می‌کند.
کنتراست بهتری دارد و استاندارد HDR 10 پلاس را به همراه آن می‌بینیم. در طرف دیگر، فناوری وان پلاس دیده می‌شود. نمایشگرهای فلوئِد آمولد نرخ نو سازی بالایی دارند که در پرچمداران این شرکت قرار می‌گیرند.
نمایشگرهای تاشو
یکی دیگر از ویژگی‌های نمایشگر OLED نازکی و انعطاف پذیری آن است. می‌توانید نمونه کاربرد این نوع نمایشگر را در خانواده گلکسی فولد سامسونگ مشاهده کنید.
رتینا و سوپر رتینا XDR
وقتی از تراکم پیکسل صحبت می‌کنیم. باید به سال 2010 و آیفون 4 باز گردیم. در دنیای آن روزها اپل برگ برنده رتینا را روی میز گذاشت. 960 در 640 پیکسل را در نمایشگر 3.5 اینچی قرار داد.
اما چرا رتینا؟ این نام توسط بخش بازاریابی اپل انتخاب شده است. بر اساس ادعای این شرکت، چشم انسان نمی‌تواند پیکسل‌های دستگاه را به صورت جداگانه مشاهده کند.
در هر اینچ از نمایشگرهای اپل، بیشتر از 300 پیکسل وجود دارد. رقابت آغاز شد. تولید کنندگان دیگر نیز پیکسل‌ها را افزایش دادند.
آیفون 12 مینی، 476 پیکسل در هر اینچ را برای چشم شما روشن می‌کند. این عدد در سونی اکسپریا 1 به عدد 645 پیکسل در هر اینچ می‌رسد.
افزایش کیفیت و کنتراست تصاویر در تلفن‌های اپل یک انقلاب در صنعت تلفن همراه به حساب می‌آید. یک انقلاب، اسم جدید نمی‌خواهد؟ نام سوپر رتینا به همین دلیل است.
کاربران آیفون بعد از مدت‌ها، کنتراست و رنگ‌های خانواده گلکسی اس را تجربه می‌کنند. کار اپل به آیفون X تمام نشد. آیفون 11 پرو و پرو مکس، نام جدیدی را با خود به بازار آوردند: سوپر رتینا XDR.
اپل از نمایشگر OLED ساخت سامسونگ یا ال‌جی در آخرین تلفن‌ها استفاده کرد. نسبت کنتراست به 2000000:1 می‌رسد، دو میلیون به یک واقعاً عدد بزرگی به حساب می‌آید.
روشنایی نمایشگر زیر آفتاب سوزان به عدد 1200 نیت می‌رسد. این مقدار روشنایی استاندارد HDR را در بهترین حالت اجرا می‌کند.
آیفون 11 و آیفون XR از نمایشگر لیکویید رتینا استفاده می‌کنند. این نوع نمایشگر از سوپر رتینا جایگاه پایین‌تری دارد. لیکویید رتینا در آیپد پرو و آیپد ایر نیز استفاده شد.
2. شدت روشنایی
برای شدت روشنایی از واحد “نیت” استفاده می‌کنیم. قطعا این واحد را در تمام مطالب مربوط به تلفن همراه می‌بینید. نیت همان کندل در هر متر مربع یا cd/m2 است.
هرچه عدد بزرگ‌تر باشد، نمایشگر روشن‌تر است.
3. نرخ نوسازی تصویر
اعداد 90 یا 120 هرتز تقریبا از سال 2019 همه گیر شد. تلفن‌های پرچمدار با این اعداد خودنمایی می‌کنند. هرچه این عدد بزرگ‌تر باشد، فریم‌های بیش‌تری در هر ثانیه به نمایش در می‌آید.
به عبارتی، تصویر روان‌تر خواهد بود. تفاوت نمایشگرهایی با نرخ نو سازی 120 هرتز و نمایشگر 60 هرتز در بازی‌ها مشخص می‌شود.
سال 2017، رازر فون از شرکت رازر معرفی شد. در آن زمان مردم به عنوان یک حیله و ابزار تبلیغاتی به نرخ نوسازی بالا نگاه می‌کردند.
متاسفانه در آن زمان، نرخ نوسازی تصویر بالا می‌ماند. زمانی که نرخ نوسازی همیشه بالا باشد، انرژی زیادی مصرف خواهد شد. شرکت‌های تولیدکننده نمایشگر و تلفن همراه با یکدیگر هم‌‌فکری و همکاری کردند.
نتیجه آن، نمایشگرهایی با نرخ نوسازی تطبیقی شد. این نوع نمایشگر، با استفاده‌های مختلف، نرخ نوسازی را تغییر می‌دهد. فیلم می‌بینید؟ نرخ نوسازی تا 24 هرتز کاهش می‌یابد.
نکته: سرعت تشخیص و واکنش به لمس شما نیز، با واحد هرتز شناخته می‌شود. هرچه این مقدار بیشتر باشد، نمایشگر و تلفن همراه با سرعت بیش‌تری به لمس شما واکنش نشان می‌دهد.
4. اصطلاحات TFT، LTPO، LTPS و IGZO یعنی چه؟
کمی دیگر باید با حروف الفبا کشتی بگیریم.
نمایشگر :TFT نوعی از نمایشگر LCD است که یک لایه نیمه رسانا روی صفحه پنهان می‌شود. شدت رنگ در هر پیکسل را کنترل می‌کند. طرز کار آن، شبیه به ماتریس فعال (AM در ابتدای AMOLED) است.
نمایشگر LTPS: نوعی TFT که بر اساس یک فناوری جدید ساخته می‌شود. نام فناوری، پلی سیلیکون با دمای پایین است. تصاویر را با کیفیت بالا نمایش می‌دهد و برق کم‌تری مصرف می‌کند.
نمایشگر IGZO: اسم نمایشگر کمی دشوار است: اکسید روی گالیم ایندیوم. ماده نیم رسانا شبیه به مورد استفاده شده در TFT که کیفیت بالا و مصرف برق کم‌تر را ممکن می‌کند. این فناوری را در انواع نمایشگر LCD و OLED مشاهده می‌کنیم.
نمایشگر LTPO: اپل، این فناوری را توسعه می‌دهد. قابلیت استفاده در انواع نمایشگر LCD و OLED را دارد. ترکیبی از فناوری LTPS و IGZO به حساب می‌آید. نتیجه آن را در اپل واچ 4 و گلکسی اس 21 اولترا می‌بینیم.
نمایشگر میکرو LED، مسافری از آینده
این نوع فناوری، تعداد مناطق روشن در پس زمینه نمایشگر را افزایش می‌دهد. به عبارتی زیر هر پیکسل، یک LED برای تامین نور وجود دارد.
احتمالا از یک ماده غیر آلی مانند نیترید گالیوم استفاده شود. روشن و خاموش شدن هر پیکسل به صورت جداگانه، کنتراست نمایشگرهای OLED را بدون هزینه بالا و مشکلات ماده آلی ممکن می‌کند.
یکی دیگر از مزایای فناوری میکرو LED، شدت روشنایی زیاد است. برق زیادی برای روشنایی زیاد مصرف نمی‌کند. میکرو LED نقاط قوت صفحه OLED و LCD را یک جا به شما هدیه می‌کند.
نحوه ساخت نمایشگر میکرو LED بزرگ‌ترین چالش به حساب می‌آید. کیفیت FHD تقریبا دو میلیون پیکسل دارد. 2 میلیون پیکسل به 6 میلیون LED با ساختار سنتی RGB (قرمز، سبز و آبی) نیاز دارد.
برای نمایش کیفیت 4K به 3840 در 2160 پیکسل نیاز داریم. نزدیک به 8.3 میلیون عدد پیکسل فعالیت می‌کنند. این تعداد پیکسل به 24.8 میلیون LED نیاز دارد.
5. کدام نمایشگر بهتر است؟ LED، LCD یا آمولد؟
حالا مزایا و معایب هر کدام از نمایشگرها را می‌دانید. در سال‌های اخیر، تلفن‌های پرچمدار، نمایشگرهای OLED را به همراه دارند. با استفاده اپل از این فناوری، محبوبیت آن افزایش یافت.
همانطور که گفتیم، نمایشگرهای OLED و آمولد نسبت کنتراست فوق العاده‌ای دارند. رنگ سیاه به سیاهی تمام نمایش داده می‌شود. مصرف انرژی کم را فراموش نمی‌کنیم.
متاسفانه نمایشگر OLED گران است. تنها تعداد محدودی از تولید کنندگان، توانایی تولید آن را دارند. مانند: سامسونگ، ال‌جی و شرکت BOE.
نکته دیگر، استفاده از مواد آلی است. این مواد با گذشت زمان تخریب می‌شوند. استفاده همیشگی از حداکثر روشنایی، آسیب را بیشتر می‌کند.
تولید نمایشگر LCD ارزان است. چندین تولید کننده در بازار فعالیت می‌کنند. حضور رقبا به زیبایی قیمت را کاهش می‌دهد. برای مثال شیائومی می 10 به جای نمایشگر OLED از یک نمایشگر LCD با نرخ نوسازی بالا استفاده می‌کند.
فناوری ساخت نمایشگر، کمی شبیه به بازی لگو است. می‌توانید ویژگی‌های مختلف نمایشگر آمولد را در LCD استفاده کنید. یک ترکیب سازنده که قیمت را کاهش می‌دهد.
ترکیب فناوری نمایشگرهای مختلف، یک بحث بلند و تخصصی به حساب می‌آید. خوانندگان عزیز روکیدا را خسته نمی‌کنیم. تجربه خود را در مورد استفاده از هر نوع نمایشگر، با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: nextpit.com
