احتمالا سوپرسوروس طولانی ترین دایناسوری بوده که تا به حال در زمین زندگی کرده است

پس از آن که دانشمندان فسیل‌های جدیدی از استخوان‌های گردن یک دایناسور را تجزیه و تحلیل کرده‌اند، مدال طلای طولانی‌ترین دایناسور جهان هم به دایناسور سوپرسوروس اهدا شد.

مانند سایر دایناسورها با اندام بلند، سوپرسوروس یک دیپلودوسید است. دیپلودوسید به معنای یک سوروپود گردن دراز و دم شلاقی می‌باشد.

برایان کورتیس، باستان شناس موزه تاریخ طبیعت آریزونا که این پژوهش را رهبری می کرد، به لایو ساینس گفت: سوپرسوروس همیشه به عنوان یکی از طولانی ترین دایناسورها در نظر گرفته شده است، اما تحقیقات نشان می دهد که این طولانی ترین دایناسور بر اساس یک اسکلت کامل است، چون بقایای دیگر دایناسورها تکه تکه بوده و تخمین دقیق طول آن‌ها کار آسانی نیست.

تحقیقات جدید کورتیس نشان می‌دهد در حدود 150 میلیون سال پیش در دوره ژوراسیک، طول سوپرسوروس از 128 فوت (39 متر) بیشتر بوده و احتمالا طول پوزه تا دم آن به 137 فوت (42 متر) هم می‌رسید.

حتی طول کمتر از این مقدار هم رکوردشکنی است. بر اساس تحقیقی که در سال 2006 در موزه تاریخ علم و طبیعت نیومکزیکو روی نمونه‌ای به نام سیزموزاروس (Seismosaurus) شکل گرفت، دایناسور دیپلودوکوس (Diplodocus) با طول 108 فوت (33 متر) از رقیب جدید خود نیز کوچکتر خواهد بود.

این تحقیق که هنوز در یک مجله معتبر منتشر نشده ، در 5 نوامبر در کنفرانس سالانه انجمن باستان‌شناسی مهره داران به صورت آنلاین ارائه شد.

این فسیل جدید نزدیک به 50 سال در دست چینش و جمع‌آوری بوده است. کورتیس گفت که اولین نمونه فسیل سوپرسوروس در سال 1972 در بستری پر از استخوان کشف شد و در ابتدا مشخص نبود که کدام استخوان متعلق به این جانور است.

زمینی که این استخوان‌ها در آن نهفته بود توسط باستان شناس و حفار مزرعه‌ای به نام جیم ینسن حفاری شد. او همچنین فسیل‌های مختلفی را برای دانشگاه بریگام یانگ در یوتا و سایت Dry Mesa دایناسور در کلرادو جمع‌آوری و آماده کرده است. ینسن یک اسکاپولوکوراکوئید (scapulocoracoid) به طول 8 فوت (2.4 متر) را کشف کرد که دو استخوان شانه‌ای دایناسورهای بالغ و سایر خزندگان را تشکیل می داد.

این معدن همچنین حاوی استخوان‌های دیگری بود که ینسن فکر می‌کرد متعلق به دو دایناسور سوروپود دیگر باشد و سال‌ها بعد آن‌ها را اولترازاروس (Ultrasauros) و دیستیلوزاروس (Dystylosaurus) نامید.

خبر کشف این استخوان ها خبرساز شد. طبق وبلاگ Sauropod Vertebra Picture of the Week (SV-POW) که توسط  باستان‌شناسان مایکل تیلور و متیو ودل اداره می شود، عموم مردم مجذوب این بودند که آیا دایناسوری بزرگتر از براکیوسوروس (Brachiosaurus) که در آن زمان طولانی ترین دایناسور به حساب می آمد وجود دارد یا نه؟ یکی از روزنامه نگاران بزرگترین دایناسور را پس از کشف آن سوپرسوروس نامید.

در سال 1985، ینسن مطالعه ای را در مجله Great Basin Naturalist منتشر کرد که در آن از کشف سه دایناسور سوروپود جدید خبر داد. با این حال، ینسن یک باستان شناس آکادمیک نبود و در تحلیل خود اشتباهاتی مرتکب شد.

در طول سال‌ها، باستان‌شناسان بحث‌هایی کرده‌اند که آیا اولترازاروس‌ها (Ultrasauros) و دیستیلوزاروس‌ها (Dystylosaurus) وجود دارند یا همانطور که کورتیس معتقد است، استخوان‌های آن‌ها اشتباه شناسایی شده و در واقع همه متعلق به یک سوپرسوروس هستند؟

پرونده سوپرسوروس

طبقه بندی مجدد سه دایناسور به عنوان یک دایناسور، نمونه کامل تری از سوپرسوروس را برای مطالعه دانشمندان فراهم می کند تا برای تخمین طول آن مورد تحقیق قرار گیرد.

چگونه سه دایناسور می توانند یکی شوند؟ با کشف اشتباهات سال های گذشته. به عنوان مثال، یکی از اسکاپولوکوراکوئیدهای (scapulocoracoids) موجود در معدن حدود 10 اینچ (25 سانتی متر) از دیگری طولانی تر بود، که بسیاری از دانشمندان را بر آن داشت تا تصور کنند که متعلق به گونه دیگری از دایناسورها است.

اما وقتی کورتیس آن را بررسی کرد، متوجه شد که استخوان کوتاه‌تر به دلیل شکستگی کوچک شده است. او گفت: «اگر همه شکستگی‌ها را در جای خود قرار دهید، [اسکاپولوکوراکوئیدها] اساسا یک اندازه هستند.

او همچنین تاثیرات زیست محیطی که بر روی استخوان‌های منسوب به دیستیلوزاروس (Dystylosaurus ) و دیگر گونه‌ها بود را پیدا کرد و نشان داد که این استخوان‌ها در واقع متعلق به سوپرسوروس هستند.

کورتیس گفت: علاوه بر این، هیچ استخوان بزرگ دیگری در نزدیکی سوروپود یافت نشد. در عوض، تمام استخوان‌های بزرگ با ظاهر دیپلودوسید (diplodocid) در یک بستر یافت شد و هیچ استخوان تکراری وجود نداشت (به این معنی که برای مثال فقط یک اسکاپولوکوراکوئید (scapulocoracoid) در سمت چپ و یک اسکاپولوکوراکوئید در سمت راست وجود داشت).

تمام استخوان‌های این دایناسور عظیم تقریبا به یک اندازه است، بنابراین احتمالا همه آن‌ها متعلق به یک دایناسور هستند: سوپرسوروس.

از زمان کشف اولیه، باستان‌شناسان دیگر اسکلت های دیگری را که تصور می شد سوپرسوروس هستند، با نام‌های مستعار “جیمبو” و “جالوت” در وایومینگ کشف کرده اند. با این حال، محققان هنوز به طور رسمی جالوت را به عنوان یک سوپرسوروس در یک مجله معتبر معرفی نکرده اند.

طول این دایناسور چقدر است؟

کورتیس گفت که تخمین‌های قبلی طول سوپرسوروس، آن را در دسته دایناسورهایی با طول بلند قرار می‌داد. حتی در تخمین‌های سال 2008 این طول بین 108 تا 111 فوت (33 تا 34 متر) تخمین زده شد، اما این تخمین براساس اطلاعات ناقص بود. او گفت: هنگامی که سایت Dry Mesa حفاری شد، محققان بلوک‌های بزرگی از سنگ‌ها و فسیل‌ها را برداشته و آن‌ها را در کاور‌های گچی پیچیدند. اما آماده‌سازی فسیل‌ها با کاور گچی زمان‌بر و خسته‌کننده بود، ولی حتی تا امروز هم هنوز چندین فسیل کاور‌دار به اندازه یک میز آشپزخانه که هنوز باز نشده وجود دارد.

در طول سال‌ها، کورتیس در برخی از این فسیل های مطالعه نشده زوم کرده و پنج مهره گردن، یک مهره پشت، دو مهره دُم و یک استخوان شرمگاه چپ را شناسایی کرده است. پیش از این، کورتیس به اشتباه برخی از این مهره‌های دُم را به دایناسور دیپلودوسید آپاتوساروس (diplodocid Apatosaurus) نسبت داده بود، تا اینکه در تحقیقات دیگر پی برد که دُم سوپرسوروس شبیه ترکیبی از دُم دایناسورهای آپاتوزاروس (Apatosaurus) و باروسوروس (Barosaurus) است.

این استخوان‌های جدید به کورتیس کمک کردند تا تخمین دقیق‌تری از اندازه طول سوپرسوروس به دست آورد، از جمله اینکه گردنش بیشتر از 50 فوت (15 متر) و دُمش 60 فوت (18 متر) است.

کورتیس گفت: علاوه براین، اندازه و شکل استخوان‌های جدید، این ایده را تایید می‌کند که تمام استخوان‌های عظیمی که در Dry Mesa یافت شده‌اند، متعلق به سوپرسوروس است و ربطی به سه دایناسور مختلف ندارد.

کورتیس در یک ویدیوی SVP گفت: با قرارگیری یک مهره گردن به طول تقریبا 4.5 فوت (1.3 متر)، سوپرسوروس حدود 128 تا 137 فوت طول دارد. این اندازه طول واقعا عجیب است. این اندازه حتی از طول سه اتوبوس مدرسه هم بیشتر است.

مت لامانا، باستان‌شناس مهره داران در موزه تاریخ طبیعت Carnegie در پیتسبورگ، که در این تحقیق شرکت نداشت، به لایو ساینس گفت: نتایج حاصل از این تحقیق، منطقی به نظر می رسد. من واقعا نمی توانم برآورد دقیق طول را بسنجم، اما واضح است که یک سوروپود دیپلودوسید بسیار بزرگ در سایت Dry Mesa وجود داشته است.

لامانا گفت: اگر فسیل جالوت به طور رسمی به عنوان یک سوپرسوروس شناخته شود، این تحقیقات پیشرفت خواهد داشت، به دلیل اینکه کورتیس از این فسیل در تحلیل خود استفاده می کند. من فکر می کنم پاسخ نهایی را زمانی می‌بینیم که تکلیف فسیل جالوت نیز مشخص شود.

شایان به ذکر است که سوپرسوروس ممکن است طولانی ترین دایناسور شناخته شده باشد، اما سنگین ترین دایناسور نیست. کورتیس گفت که این افتخار احتمالا نصیب تیتانوسور فوق‌سنگین به نام آرژانتینوسوروس (Argentinosaurus) خواهد شد که بیش از 90 تن وزن داشته و تقریبا دو برابر وزن سوپرسوروس بود.

با این حال، بلند ترین حیوان شناخته شده هم یک دایناسور نیست. لایو ساینس قبلا گزارش داده بود که این عنوان به موجودی نیمه شفاف و ریسمانی شکل می‌رسد که مانند مرجان از جانوران کوچکتر تشکیل شده و سیفونوفور نام دارد که 150 فوت (45 متر) طول داشته و در سواحل استرالیا زندگی می کند.