عنوان‌های این مطلب
اگر تاکنون سی دی قابل رایت مجدد ندیده اید، پس ایرادی ندارد که با عبارت burn a CD آشنا نباشید. آیا این کار شامل آتش است؟ آیا در طی روند واقعا چیزی می سوزد؟ نحوه کار روند، اینکه چرا “سوختن” (burning) نامیده میشود و اینکه چرا در اواخر دهه ۱۹۹۰ مد بود، را توضیح میدهیم.
Burning به معنای رایت سی دی قایل رایت مجدد با لیزر است
سی دی زدن به معنای رایت اطلاعات بروی دیسک فشرده قابل رایت مجدد ( که به اختصار CD-R نامیده میشود) با دستگاهی بنام CD burner یا CD-R drive است. این روند به این دلیل burning ( سوزاندن) نامیده میشود که یک لیز در درایو CD-R از گرما برای ضبط اطلاعات بروی دیسک استفاده می کند.
برای حدود دهه ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۵ اکثر کامپیوترها دارای درایو های CD-R بود در نتیجه مردم میتوانستند با رایت سی دی از اطلاعات خود پشتیبان گیری کنند، تصاویر دیجیتال را با دیگران به اشتراک بگذارند، CD های میکس صوتی ایجاد کنند و …. . با ظهور درایوهای USB flash و اینترنت، رایت سی دی دیگر روش رایج ذخیره و انتقال داده ها نبود. اما، در آن زمان، رایت سی دی خیلی رایج بود.
در جستجویی که ما در آرشیوهای رسانه ای آنلاین انجام دادیم، عبارت “burn a CD” یا رایت سی دی برای اولین بار حدودا سال ۱۹۹۳ ظاهر شد، زمانیکه فناوری CD-R به اندازه کافی برای استفاده های تجاری مقرون بصرفه شد. اما عبارت ” burn” به معنای “رایت سی دی” به پیش از CD-R باز می گردد. بطور خاص، عبارت “burn an EPROM” مدتها قبل از CD ها رایج شده بود، و احتمالا این عبارت در فناوری به مدتها قبل باز می گردد.
CD-R چطور کار میکند؟
در حین رایت سی دی، در واقع هیچ چیزی نمی سوزد ( همانند در آتش)، بلکه لایه ی شیمیایی روی دیسک در نتیجه گرمای لیزر تغییر می کند. برای درک اینکه چرا اینکار مفید است، ابتدا باید با نحوه کارکرد CD های معمولی آشنا شوید.
در CD های تولید انبوه معمولی، داده ها بعنوان داده های باینری در مجموعه ای از حفره های فیزیکی و سطح فلت ( بدون حفره) در لایه خاصی بروی دیسک ذخیره می‌شوند. برای خواندن سی دی، CD player لیزر را بروی شیار مارپیچی گنجانیده شده در لایه داده های دیسک می تاباند. درصورتیکه لیزر به سطح فلت بازگردانده شود، پلیر “۱” را رجیستر می کند. درصورتیکه پرتو لیزر به حفره برخورد کند و کم نور یا منحرف شود، سپس بعنوان “۰” رجیستر میشود.
اشکال CD های معمولی تولید انبوه این است که لایه سه بعدی داده ها ( حفره ها و سطوح فلت)، بطور دائمی بروی دیسک چاپ می شوند و نمیتوان آنها را بعدا تغییر داد. اما در میانه دهه ۱۹۸۰، دانشمندان در Taiyo Yuden ژاپن کشف کردند که آنها برای انتشار نور لیزر به حفره های واقعی نیاز ندارند. در عوض، میتوانید لایه شیمیایی شفافی را در دیسک قرار دهید که زمانیکه با لیزر پرقدرت گرم میشود، تیره می شود.
این نحوه کار CD-R و رایت سی دی است. بنابراین، بجای حفره های موجود در CD های تجاری، CD-R از مناطق تیره رنگ در دیسک استفاده می کند. متوجه شدید؟
قیمت CD-R به سرعت کاهش یافت
با توجه به برخی گزارش‌ها، اولین درایوهای CD-R تجاری در ۱۹۸۸ از Taiyo Yuden ژاپن عرضه شدند، اما اولین موردی که از Optical Media International پیدا کردیم، در سال ۱۹۸۹ و با قیمت ۱۵۰۰۰۰دلار ( حدود ۳۲۴ دلار امروز) عرضه شده است.
سیستم Topix CD authoring system از Optical Media International از زمانیکه PC دسکتاپ های معمول از فضای ذخیره سازی، نرم افزار یا هرگونه سخت افزار لازم برای انجام کار برخوردار نبودند، راه اندازی کامل کامپیوتر را گنجانید. ( در سال ۱۹۸۹، هارد درایو دسکتاپ ۲۰ یا ۴۰ مگابیت را ذخیره میکند، و CD-ROM میتوانست ۶۵۰ مگابیت را در خوی جای دهد).
قیمت سیستم های برنامه نویسی CD-R به میزان قابل توجهی کاهش یافت، از جمله one from Meridian به مبلغ ۹۸۰۰۰ دلار چند ماه بعد از Topix، سیستمی از سونی به مبلغ ۳۰۰۰۰ دلار در سال ۱۹۹۰، و اولین درایو CD-R با ارتفاع نصف ۵.۲۵ اینچ در سال ۱۹۹۲ به مبلغ ۱۱۰۰۰ دلار بعنوان بخشی از سیستم پشتیبانی.
در نهایت، در سال ۱۹۹۵، زمانیکه مصرف کنندگان توانستند Hewlett-Packard CD-R drive را به مبلغ ۹۹۵ دلار بخرند، CD-R ها به سرعت رواج یافتند. درایوهای CD-R در طول زمان تا سال ۲۰۰۲ به سرعت رشد کردند، یک درایو 52x CD-R میتواند کل CD را زیر ۳ دقیقه کپی کند.
با رایج تر شدن درایوهای CD-R، قیمت رسانه های CD-R به میزان قابل توجهی کاهش یافت. در سال ۱۹۹۰، قیمت CD-R ها هر قطعه ۱۰۰ دلار بود. در سال ۱۹۹۶، قیمت انها به مبلغ ۱۰ دلار رسید. در سال ۱۹۹۹، قیمت آنها حدود ۱ دلار بود. و تنها چند سال بعد از آن، میتوانستید چندین CD-Rs in spindles را برای صرفه جویی در دیسک خریداری کنید.
بخاطر شکست هر صنعتی که اطلاعات را بروی CD منتشر میکرد، مردم از CD-R برای تکثیر غیرقانونی هم استفاه کردند، هم در فعالیت‌های تجاری جعلی و هم در استفاده های شخصی، و کاهش قابل توجه قیمت CD-R هم باعث تشدید این کار شد.
کپی CD-R بخش بزرگی از فرهنگ بود
با ارزان‌تر شدن دیسک های CD-R در حدود سال ۲۰۰۰، استفاده از CD-R به سرعت رواج یافت. مردم از آنها بعنوان روشهای قابل عرضه یکباره انتقال داده ها بین کامپیوترها استفاده کردند و افراد جوان هم بطور خاص از آنها برای ایجاد CDهای میکس و آهنگ های شخصی خود بهره بردند.
شبیه میکس تیپ ها، هرجاییکه مردم آهنگ های مدنظر خود را از رادیو یا سایر رسانه ها ضبط میکردند و آنها را در ترتیب اجرای معمول برای ایجاد حالت‌های خاص یا به اشتراک گذاری سلیقه شخصی خود در زمینه موسیقی با دوستان خود ترکیب میکردند،
فرهنگ سرزنده حول میکس CD ها در اواخر دهه ۱۹۹۰ ظاهر شد. در مورد میکس CD ها، مردم معمولا ترک ها را از CD های موجود در کامپیوتر کپی میکردند ( یا آنها را از Napster دانلود میکردند) سپس cd-r های معمول شامل ترک ها را در ترتیبی که انتخاب میکردند، کپی میکردند. با افزایش پلیرهای دیجیتال موسیقی، میکس cd در میانه سال ۲۰۰۰ به نفع پلی لیست های سفارشی در iPod یا گوشی های هوشمند شروع به افت کرد.
امروزه هنوز هم میتوانید سی دی بزنید
درحالیکه CD-R قطعا به اندازه قبل رایج نیستند، شرکت ها هنوز هم رسانه CD-R را می فروشند و درصورتیکه یک CD-R یا درایو DVD-R را داشته باشید، هنوز هم میتوانید رایت سی دی با سیستم خود انجام دهید.
چرا اینکار را انجام میدهید؟ برخی از طرفداران کامپیوترهای قدیمی از رایت سی دی برای انتقال داده ها بین دستگاه‌ها استفاده میکنند، برخی از آنها برای گوش دادن به آهنگ های دانلود شده بروی CD در ماشینهایی که از اتصال بلوتوث پشتیبانی نمی کنند، استفاده می کنند.
اما اگر از رایت سی دی همچنان استفاده می کنید، بیاد داشته باشید که دانشمندان نشان داده اند که CD-R ( و CD-RW های قابل رایت مجدد) رسانه ذخیره آرشیوی نیستند. اکثر دیسک های CD-R در سال ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ کپی شده اند و امروزه به دلیل کیفیت رسانه ای پایین قابل خواندن نیستند.
بنابراین برای پشتیبان گیری به رایت سی دی اتکا نکنید، اما از تجربه مجدد در سال ۲۰۰۰ استقبال کرده و لذت ببرید.
