زیست شناسان با آزمایش بر روی موش‌ها به نتایجی دست یافتند که می‌توان با استفاده از فعال کردن چربی‌های قهوه‌ای و تبدیل آن‌ها به انرژی مورد نیاز بدن، روند کاهش وزن را تسریع بخشید. در جنگ بین افراد و اندامشان، به تازگی شواهد زیستی پیدا شده است که می‌تواند با استفاده از نوع درستی از چربی‌ها با بالا بردن سطح مولکول‌های آماده در بدنشان در کاهش وزن به آن‌ها کمک کند.
براساس یافته‌های قبلی، ارتباط ناشناخته بین مولکول ساکسینیت( C4H404-2 در علم شیمی) و سلول چربی ترموژنیک، به عنوان چربی قهوه‌ای شناخته می‌شود. چربی متداول سفید شامل یک بافت از چربی است، در حالی که چربی قهوه‌ای که هم می‌تواند جداگانه و هم ترکیب شده با چربی سفید در نواحی قهوه‌ای یافت شود، حاوی چربی است اما بیشتر آن از بافت‌های کوچک و مقداری میتوکندری تشکیل شده است(که سرشار از آهن است و به سلولها رنگی قهوه‌ای-قرمز می‌دهد).
میتوکندری مانند گلوکز و چربی به منبع کامل برای انرژی تبدیل می‌شود؛ درمورد چربی قهوه‌ای، آن‌ها به سلولها اجازه می‌دهند که چربی‌ها و سایر منابع انرژی را برای تولید گرما بسوزانند. ساده‌ترین راه برای فعال کردن چربی‌های قهوه‌ای قرار دادن بدن در معرض سرما است. انرژی حرارتی تولید شده توسط چربی‌های قهوه‌ای عامل اصلی برای تنظیم دمای بدن است. همچنین در طول این فرایند عظلات دچار لرزش می‌شوند.
اگرچه یک مقاله منتشر شده در سایت nature توسط یک تیم به رهبری ادوارد جیووانی پروفسور بخش زبیست شناسی سلولها در دانشگاه هاروارد، به این نتیجه رسیده است که ساکسینت‌ها روش متفاوتی را ارائه می‌کنند. جیووانی توضیح می‌دهد:” این راه بسیار آسان و بی خطری است که این سلولها را وارد مراحل درمانی کنیم”.
ساکسینیت درون میتوکندری، در طول فرایند تولید اسید تریکاباکسیلیت ( همچنین به عنوان اسید TCAیا اسید سیتریک شناخته می‌شود )، ساخته می‌شود (مانند مقادیر یافت شده در چربی قهوه‌ای)؛ با واکنش به این تغییرات شیمیایی تولید انرژی برای سلولها فراهم می‌سازد.
جیووانی و تیمش بعد از آنالیز موش کشف کردند که متابولیت‌هایی ( عناصر شیمیایی مختلف در چرخه TCA) که در طول گرم شدن بدن در چربی‌های قهوه‌ای وجود دارند از مقدار زیادی ساکسینیت به ویژه در دمای سرد تشکیل شده‌اند. همچنین قابلیت جمع آوری بیشتر مولکول ساکسینیت را از جریان خون دارند.
سلولها می‌توانند تغییر پیدا کرده و با استفاده از ساکسینیت، اکسیژن واگنش‌گرا (ROS) تولید کنند.رادیکال های ازاد که معمولا سبب آسیب سلولی هستند، در ساخت این ساکسینت‌ها نقش کلیدی دارند. درباره وجود این مولکول‌های ROS مطالعاتی از پیش وجود داشت که باعش شد جیووانی و همکارانش در این زمینه تحقیق کنند.
خلاصه مطلب این است که تحقیقات انجام شده، این روش جدید را برای آزاد کردن نیرو در چربی‌های قهوه‌ای پیشنهاد می‌کند. جیووانی عقیده دارد:”این روش با روش سنتی که ما به عنوان سوئیچینگ میشناسیم متفاوت است درواقع آن روش تاثیری بر آزاد شدن سلول‌های واکنش‌گرا ندارد”.
در بخش بعدی تحقیقات که فرضیه‌ها بر روی موش انجام شد، به موش غذای قالبا چربی ( حدود ۶۰ درصد ) خورانده شد و سدیم ساکسینیت هم به عنوان نوشیدنی داده شد. در طول چهار هفته موش با روند کاهش وزن مواجه شد. همچنین جیووانی به این معتقد است که ساکسینیت تاثیر بسیاری بر چاقی و دیابت دارد.
از وقتی که ساکسینیت برای دیگر اهداف تولید شده است، جیووانی اعتقاد دارد که این ممکن است به یکی از ارزانترین راه‌ها برای کنترل متابولیسم و وهمچنین پیشگیری از دیابت و چاقی تبدیل شود. یکی دیگر از قابلیت‌های ساکسینیت کنترل التهابات است. به عنوان یک سیگنال شیمیایی، به بدن کمک می‌کند که در مقابل تحرکات مضر که می‌توانند در بیماری التهابی بسیار خطرناک باشند مقاومت کند.
و از آنجایی که بافت چربی‌های قهوه‌ای می‌تواند به خوبی ساکسینیت‌ها را گردآوری کند بنابراین برای بیماری‌هایی نظیر آسم و بیماری‌های گوارشی بسیار مفید است.
به طور کل بر اساس گفته‌های جیووانی معلوم نیست که ویژگی‌های گفته شده درمورد این سلولها درست باشد یا نه زیرا تمام این ویژگی‌ها در آزمایشگاه به دست آمده‌اند و هنوز به مرحله عملی نرسیده‌اند.
به‌هرحال موش از ابتدا به چربی‌های قهوه‌ای نیاز داشت و بدون آن‌ها ساکسینیت فایده نداشت. این مزایا ممکن است روی بدن انسان جواب دهد و حتی این امکان دارد که چربی‌های قهوه‌ای در کم نشان دادن سن بدن تاثیر داشته باشند. اما آنچه جیووانی را بیشتر هیجان زده می‌کند توانایی این سلولها برای درمان دیابت و چاقی است.
