سیاه چاله ؛ بررسی جدید ترین اثبات فیزیکدانان بعد از 50 سال!

مشهورترین پارادوکس فیزیک به پایان خود نزدیک می‌شود در یک سری محاسبات برجسته، فیزیک‌دانان ثابت کرده‌اند که سیاه‌ چاله‌ می تواند اطلاعاتی را دارا باشد و حتی آن‌هارا به سلامت حمل کند؛ هرچند تعریف آن به نوعی غیر ممکن بنظر می‌رسد.

سیاه چاله ها میتوانند اطلاعات را حمل کنند؟ اثبات جدید فیزیک‌دانان، پایان یک پارادوکس مشهور در فیزیک!

سیاه چاله به مدت 50 سال است که فیزیک‌دانان را به چالش کشیده و مورد آزار قرار داده است، اکنون در مجموعه مقالاتی که فیزیکدانان اخیرا در رابطه با سیاه چاله منتشر کرده‌اند، چراغ دستیابی به موفقیت روشن شده است. آن‌ها اکنون با اطمینان کامل اعلام میکنند که اگر به درون یک سیاه چاله بپرید از سیاه چاله دیگر خارج خواهید شد و به بیرون فرار خواهید کرد! آن‌ها اعلام کردند که در هنگام جابه‌جایی اطلاعات دگر فروپاشی که قبلا تصور میشد صورت نمیگیرد و اطلاعات به صورت ذره به ذره دوباره برای بازسازی بدنه کنار هم قرار میگیرند و ساختار را به همان‌ گونه که نیاز است، حفظ میکنند.

مدت زمان زیادیست که فیزیک‌دانان بر اساس تئوری‌های قبلی یک نظریه واحد در رابطه با سیاه چاله داشتند. این نظریه بیان می‌داشت که یک رشته از اطلاعات می‌تواند در سیاه چاله حفظ و حمل شود؛ حال تئوری‌های جدید با برداشت از نظریه ریسمان، بیانگر وجود تنها یک رشته از اطلاعات نیستند بلکه به طور کلی نشانگر آنند؛ که کلیه اطلاعات از طریق عملکرد جاذبه بدست می‌آیند؛ و این فرایند را در نتیجه گرانشی معمولی و اثرات لایه‌ای کوانتومی بر آن میداند.

آن توجیهی برای یک فرایند معکوس در رابطه با گرانشیست که میشناسیم. طبق نظریه عمومی نسبیت انیشتین، گرانش سیاه چاله آنقدر شدید است که هیچ چیز نمی‌تواند از آن بگریزد. با توجه به برداشتی پیچیده‌تر که استفان هاوکینگ و همکارانش در دهه 1970 ارائه کردند، باز شاهد مهر تاییدی بر همین نظریه بوده‌ایم. هاوکینگ و دیگر همکارانش با استفاده از تئوری کوانتوم سعی در توصیف ماده موجود در سیاه چاله‌ها و اطراف آن داشتند، آن‌ها با استفاده از تئوری کلاسیک انیشتین که بیانگر رویکرد ترکیبی فیزیک‌دانان بود و به عنوان نظریه نیمه‌کلاسیک خوانده می‌شد، به توصیف گرانش با تعبیری دیگر ادامه دادند.

تئوری جدید جلوه‌‌های جدیدی را در رابطه با محیط چاله مرکزی پیشبینی می‌کند؛ به عنوان مثال این نظریات اعلام میکنند که فضای درونی سیاه چاله بسته است. بر اساس محاسبات نیمه کلاسیک هاوکینگ، با پیشرفت این تئوری به این باور نزدیک‌تر می‌شویم که باید هر نوع گرانشی در این زمینه را کوانتومی دانست. برایند آن توضیحات موضوع بحث و جسنجوی نویسندگان مطالعات جدید است.

یافته های تازه فیزیک‌دانان:

آن‌ها اثرات نیمه کلاسیک جدیدی را یافتند که پیکربندی گرانش را به نوعی تازه بیان میکند؛ باید ذکر کرد که آن یافته‌ها از تئوری انیشتین پیروی میکنند اما دنباله روی نظریه هاوکینگ نیستند. آن‌ها دریافته‌اند که وقتی سیاه چاله پیر میشود اثرات متقابل ضعیف می‌شوند. طبق آخرین مطالعات، اطلاعات بلافاصله با ورود به چاله پس زده می‌شوند و فورا پراکنده می‌شوند، که آن بیانگر اثبات همان نظریه فرار است.

نظریه نیمه کلاسیک جدید:

در نظریه نیمه‌کلاسیک تجدید نظر شده، هنوز توضیح داده نشده است که دقیقاً چگونه اطلاعات به دست می‌آیند، اما سرعت کشف و پیشرفت در دو سال گذشته به گونه‌ای بوده است که نظریه‌پردازان اشاره‌هایی به مکانیزم فرار داشته‌اند. دونالد ماروف از پژوهشگران UC سانتا باربارا معتقد است که این اتفاق هیجان انگیزترین رویداد از زمان هاوکینگ است.

احتمال دارد انتظار جشن گرفتن این رویداد توسط فیزیک‌دانان را داشته باشید؛ اما نظر آن ها متفاوت است، چرا که بررسی یک ذره سبک که بتواند ویژگی‌های عمقی و کوانتومی را بیان کند دشوار بنظر می‌رسد و همین باعث نگرانی آنان است. فیزیک‌دانان اخیرا به دنبال کشف اطلاعات کوانتومی از اعماق سیاه چاله بوده‌اند و سعی در دریافت اطلاعات در رابطه با جاذبه کوانتومی داشته‌اند. حال به حل آن مسیر نزدیک شده‌ا‌ند بدون آنکه بسته شدن گشترده‌ی مورد انتظار آن‌ها در سیاه چاله، اتفاق بیافتد.

اوا سیلوراستاین از دانشگاه استنفورد، فیزیک‌دان برجسته نظری که به طور مستقیم درگیر آن موضوع نبود، می‌گوید: این یک محاسبه بسیار مهم است.

جف پنیگتون معتقد است برای پاسخ به آن سوالات باید درمورد تئوری میکروسکوپی اطلاعات کسب می‌شد.

به طور کلی با در نظر گرفتن تمامی نظریات بنظر می‌رسد که همه بر یک موضوع اتفاق نظر داشته باشند حال ممکن است شیوه و بیان متنوعی در گفتار آنان دیده شود.

برایند تئوری های جدید:

به نظر می‌رسد که فضا و زمان در یک سیاه چاله، از هم پاشیده هستند، و این بدان معناست که فضا و زمان سطح اصلی واقعیت نیستند؛ بلکه یک ساختار ظهور یافته از چیزی عمیق تر هستند. اگرچه انیشتین جاذبه زمین را به صورت هندسه فضا-زمان تصور می کرد؛ اما نظریه او، انحلال فضا و زمان را نیز در پی دارد که در نهایت مسبب این است که اطلاعات می‌توانند از زندان گرانشی درون سیاه چاله فرار کنند.

منبع: wired