شبکه ملی اطلاعات پروژه بزرگی است که از پانزده سال پیش کلید خورده است و با هدف ارائه خدماتی چون سلامت الکترونیک، اقتصاد دیجیتال، دولت الکترونیک و ده‌ها خدمات دیگر روز‌به‌روز در حال پیشرفت است.
اطلاع‌رسانی ناقص درباره روند راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات و ارائه خدمات بی‌کیفیت و ناقصی مانند پیام‌رسان‌های بومی و اینترنت ملی باعث شده تا نگاه مردم به شبکه ملی اطلاعات، ابزاری برای قطع شدن اینترنت باشد و برای راه نیافتادن آن دعا کنند.
مقصر اصلی دیدگاهی که مردم به این شبکه دارند، دولت است که پس از گذشت ۱۵ سال پیشرفت خوبی در این زمینه نداشته است. با این حال می‌توان گفت پس از شیوع گسترده کرونا و نیاز به تامین زیرساخت‌های لازم برای کسب‌و‌کارهای اینترنتی و ارائه خدمات الکترونیک گوناگون در اسرع وقت به مردم، شبکه ملی اطلاعات راه پانزده ساله را طی چند ماه طی کرد.
با افزایش نیاز مردم به خدمات اینترنتی و احتیاج به پیام‌رسان بومی امن و پرسرعت، سند شبکه ملی اطلاعات برای تامین نیازهای جزئی مانند پیام‌رسان‌ها، کامل‌تر شد و با تصویب در مجلس به شکل یک قانون درآمد. پس از این هر دولتی روی کار بیاید موظف است در راستای پیشرفت شبکه ملی اطلاعات اقدام کند.
شبکه ملی اطلاعات بر خلاف تصور عموم مردم، بستری است که تمامی خدمات اینترنتی و الکترونیکی روی آن انجام می‌شود، پس به معنی قطع اینترنت یا به عبارتی قطع اینترنت بین‌الملل نیست.
