محمد امین نعمتی
فهرست عنوان‌ها
پورشه تایکان، زمان معرفی، نگاه افراد بسیاری را به خود خیره کرد. این خودرو نه تنها به خاطر زیبایی چشم‌نوازش که تا حد زیادی از لحاظ زبان طراحی و ظرافت شبیه به مدل Mission E بود، مورد توجه قرار گرفت، بلکه اولین خودروی برقی پورشه، مردم را با واقعیت دشوار نقش‌بسته روی برچسب قیمت آن مواجه کرد که در آن زمان از با رقم 150900 دلار روی شیشه تایکان توربو شروع می‌شد.
حتی اگر آن را با خودروی برقی مجهز دیگری مثل تسلا مدل S مقایسه کنید، باز هم قیمت تایکان تعجب برانگیز است.
اما خوشبختانه، مدل توربو تنها گزینه در این زمینه نیست. پورشه پس از معرفی اولیه تایکان توربو، از مدل مقرون به صرفه‌تر تایکان 4S رونمایی کرد. بعد از یک روز رانندگی با این مدل در کوه‌های شمال لس آنجلس، من بر این عقیده هستم که خرید تایکان 4S با قیمت 103800 دلار بهتر است.
خودرویی که به شما حس آینده را می‌دهد
وقتی که پشت فرمان یک خودرو جدید و منحصر به فرد نشسته‌ام، با دیدن گوشی‌ها یا انگشت اشاره مردم که به سمت من گرفته شده‌اند، غریبه نیستم.
اما میزان جلب توجه تایکان 4S کاملا در سطح دیگری است. همین که شخصی در خودروی ساب کانورتیبل در فرصت پیش آمده بین ترافیک، صدها سوال برای پرسیدن داشت یا راننده آئودی Q3 پشت سر من که مخفیانه گوشی خود را بالا آورده بود و فیلم می‌گرفت، نشان می‌دهد تایکان در جاده و خیابان، چشم‌های زیادی را به خود خیره می‌کند.
این مدل شبیه یک آدم فضایی به نظر می‌رسد. مخصوصا از عقب که یک چراغ عقب کاملا پیوسته، تمام عرض نوار پشتی را با سادگی خاصی طی می‌کند.
ظاهر ابریشمی شکل جالب تایکان 4S، همزمان مزایا و معایبی دارد. همانطور که از بدنه خودرو پیدا است، دید عقب چندان خوب نیست. تمام دید شیشه پشتی تنها از بین یک نوار باریک است. همچنین فضای صندلی‌های عقب هم چندان راحت نیستند. در حالی که فضای استراحت پاها که روی باتری قرار گرفته است، کمی صندلی‌های کم ارتفاع خودرو را راحت‌تر می‌کند، سقف خودرو ممکن است برای افراد قد بلند کمی کوتاه باشد.
بر خلاف محدودیت‌های مربوط به سقف خودرو، دید کلی به ویژه دید جانبی، استثنایی است. با نگاه به جلو از جایگاه راننده که اتفاقا ارتفاع کمی دارد، من می‌توانم کل جاده مقابل و گلگیرهای بالا آمده از دو طرف خودرو را که به ویژگی برند پورشه تبدیل شده‌اند، ببینم.
این ویژگی نکته‌ای است که راننده‌های پورشه 911 و پانامرا آن را به عنوان بخش جدانشدنی و ستون پورشه می‌شناسند. تنها گله دیگری که می‌توان کرد از کنسول میانی است. زیر آن به اندازه کافی بزرگ است که می‌توان تلفن همراه یا کیف پول را آنجا گذاشت. اما سطح صاف بالایی، هیچ گونه لبه‌ای در اطراف خود ندارد. پس هرچیزی که آن جا بگذارید در اولین پیچ، به کف خودرو می‌افتد.
در داخل خودرو، حتی با وجود طراحی کمی متفاوت بخش جلویی، تایکان 4S، هنوز تا حد زیادی پورشه است. طرح کلی فرقی نکرده است. داشبورد کوتاه و عریض با صفحه‌های نمایش و شکل آبشاری مانند کنسول مرکزی مثل قبل است با این تفاوت که کمی پیشرفته‌تر به نظر می‌رسد. تقریبا همه دکمه‌ها برداشته شده‌اند و فقط سوییچ ایمنی فیزیکی که به لطف قوانین خودرو در اروپا به اجبار افزوده شده، باقی‌مانده است.
صفحه کیلومترشمار دیجیتالی، یک صفحه نمایش بزرگ 16.8 اینچی است که همان 3 عقربه سنتی پیشین را دارد و در مواقع نیاز به مسیریابی می‌تواند به جای آن‌ها، نقشه راه را نشان دهد و به سادگی با استفاده از دکمه‌هایی که روی سمت راست فرمان خودرو قرار گرفته‌اند، قابل کنترل است.
اساسی‌ترین فناوری داخل خودرو، وسط داشبورد جا گرفته است. جدیدترین سیستم سرگرمی و اطلاعات PCM پورشه که در یک صفحه لمسی 10.9 اینچی قرار دارد. همه چیز به سادگی و فقط با چند ضربه آرام و کشیدن انگشت روی این صفحه لمسی کنترل می‌شود و می‌توان با آن ورودی مدیا را کنترل کرد یا از سیستم کارپلی اپل و سیستم فیدل استفاده کرد.
درست زیر آن یک صفحه نمایش دیگر با اندازه 8.4 اینچ وجود دارد که وظیفه‌اش کنترل هوای داخل خودرو است. کنترل این صفحه نمایش کوچک در حال حرکت کمی دشوار است؛ اما وجود بازخورد حسی، تایید می‌کند که انگشت من در جای درست قرار گرفته است یا نه و مقداری به استفاده بهتر از آن کمک می‌کند.
وسط رانندگی‌ام با تایکان 4S، می‌خواستم کمی موقعیت دریچه‌های سیستم تهویه را تغییر دهم که به یکی از مشکلات اصلی تایکان برخوردم. دریچه‌ها کاملا به صورت الکتریکی کنترل می‌شوند که به معنی گم شدن در منو برای تنظیم کردن وزش هوا به داخل کابین است. همانطور که گفتم کار کردن با صفحه نمایش تنظیمات سیستم تهویه، در حال حرکت، کمی مشکل است. به همین خاطر توصیه می‌کنم قبل از راه افتادن خودرو، این طور تنظیمات را انجام بدهید.
انگار در آینده رانندگی می‌کنید
سال آینده، پورشه، تایکان 4S را با دو نسخه ارائه خواهد کرد. مدل پایه 4S از یک باتری تک لایه 79.2 کیلووات ساعتی بهره می‌برد که یک جفت موتور را با قدرت 429 است بخار و گشتاور 427 پوند-فوت، به کار می‌اندازد. در مدل دیگر با پرداخت 10000 دلار اضافه، باتری به 93.4 کیلو وات بر ساعت با خروجی 482 اسب بخار و گشتاور 479 پوند-فوت، ارتقاء خواهد یافت. خودرویی که من آزمایشی سوارش شدم، مدل با باتری بزرگ‌تر بود که قیمتش به 110380 دلار می‌رسید.
در حالی که خیلی از مردم ممکن است ترجیح دهند همه پول خود را روی مدل‌های هیجان انگیز توربو و توربو S هزینه کنند، تجربه من با تایکان 4S نشان می‌دهد، این ترکیب نیز به خودی خود جذاب است.
چرا که با این مدل همچنان می‌توانید شتاب را احساس کنید و اصلا مهم نیست نشانگر سرعت چه عددی را نشان می‌دهد، یک فشار سریع روی پدال شتاب‌دهنده (دیگر نمی‌توانیم به آن پدال گاز بگوییم)، مرا به پشتی صندلی چسباند. چه در زمان سرعت‌گیری و چه در زمان رانندگی در مسیر مستقیم در بزرگراه، 4S کاملا جذاب و سرگرم‌کننده است.
همچنین گزینه‌ای برای اضافه کردن کمی صدای مصنوعی موتور وجود دارد و بعضی از همکاران من به استفاده از این ویژگی نمایشی علاقه دارند. اما من شخصا آن را کمی بیش از حد و اغراق شده می‌دانم و ترجیح می‌دهم آن را خاموش نگه دارم.
جهان فقط خطوط مستقیم نیست. به همین خاطر من خودروی خود را به بزرگراه آنجلس کرست کالیفرنیا، جایی که پر از پیچ و خم و شیب‌های متنوع است، بردم تا از فرمان پذیری 4S در پیچ‌ها هم مطمئن شوم.
با وجود اینکه تایکان 4S از مدل توربو و توربو S حدود 300 پوند سبک‌تر است، باز هم وزن آن به طور قابل توجهی سنگین است. این مقدار به باتری انتخاب شده 4700 یا 4900 پوند بستگی دارد. با این حال من این وزن را مسئله‌ی مهمی نمی‌دانم.
داشتن یک مرکز ثقل پایین به این معنا است که با این خودروی برقی بزرگ، همیشه احساس می‌کنید که به زمین وصل شده‌اید. سطح تماس بزرگ آن با زمین باعث می‌شود در تغییر وزن یا پیچ‌ها، همه چیز آرام و قابل پیش‌بینی باشد و هیچ‌گاه حس متمایل شدن و از دست رفتن کنترل خودرو را نخواهید داشت.
پیچیدن ناگهانی به چپ و بلافاصله بعد از آن یک پیچ تند به راست، هیچ مشکلی به وجود نمی‌آورد. تایکان 4S در پیچ‌های شدید و تغییر مرکز ثقل، همیشه خیلی آرام و نرم است و به راحتی می‌تواند سر پیچ‌ها و تقاطع‌ها، حرکت کند.
انحراف به کناره‌ها کمی زودتر از معمول هم از آنجا که هر چهار چرخ آن به آسفالت می‌چسبند تا دوباره خودرو را در مسیر مستقیم قرار دهند، مشکلی ندارد. راحتی رانندگی در جاده‌ها حتی با چرخ‌های 21 اینچی اختیاری (سایز استاندارد چرخ‌ها 19 اینچ است) به لطف سیستم تعلیق پنوماتیک چند حالته پورشه، مناسب و قابل قبول است.
چندین حالت مختلف برای این خودرو وجود دارد که می‌توان آن‌ها را تغییر داد یا به حال خود گذاشت. من شخصا ترجیح می‌دهم همه تنظیمات در حالت از پیش تعیین شده «راحت» باشند که البته هنوز هم به اندازه کافی برای لذت بردن از رانندگی، سفت و محکم است. حالت اسپرت‌تر حس سواری و گاز دادن را محکم‌تر می‌کند. اما من فکر نمی‌کنم که حتی در رانندگی پرهیجان تر به آن نیاز پیدا کنید.
بقیه نکات تجربه رانندگی جاده‌ای با تایکان، به آن اندازه دلچسب نبودند؛ اما باز وجود این به طور کلی از نظر من خوب ارزیابی شدند. مثلا فرمان آن نسبت ابعاد خوبی دارد؛ اما کمی از قسمت جلویی خودرو جدا شده به نظر می‌رسد؛ چیزی که در مورد خیلی از خودروهای جدید دیگر نیز می‌توان گفت. ترمزها، با حس اسفنجی که فقط وقتی تا آخر پدال ترمز را بفشارید از بین می‌رود، کمی ناامید کننده بودند.
سیستم ترمزگیری احیا کننده (Regenerative brake) نیز برای این خودرو پیشنهاد شده است که می‌تواند با اضافه شدن گزینه‌ای در تنظیمات سیستم سرگرمی و اطلاعات، از آن استفاده کرد؛ اما باز هم طرفداران رانندگی با یک پدال را راضی نخواهد کرد.
کلام آخر
پورشه تایکان 4S با وجود توانایی طی مسافت کمتر و عملکرد پایین‌تر در مسیر مستقیم، قیمت بیشتری از تسلا مدل S Performace دارد. اما مقایسه مشخصات این دو خودرو همه داستان را نمی‌گوید. آیا تایکان حس جذاب‌تر و آینده‌نگرانه‌تری دارد؟ بله. اما با این حال احساسی که این خودرو منتقل می‌کند شبیه یک پورشه است. از ظاهر جلویی گرفته تا عملکرد آن در پیچ و خم بزرگراه آنجل کرست، دقیقا همین حس را القاء می‌کند.
نمی‌توان تایکان را به عنوان یک رقیب برای تسلا محسوب کرد و بیشتر شبیه یک پورشه برقی است که برای هواداران دو آتشه پورشه ساخته شده است. با در نظر گرفتن این نکته، همین الان می‌توان آن را یک موفقیت حساب کرد.
این مطلب حاصل تجربه نویسنده سایت cnet.com است.
منبع: cnet.com
