عنوان‌های این مطلب
اگر تازه وارد بازار ارزهای دیجیتال شده باشید ممکن است اصطلاحات این حوزه و تکنولوژی هر کوین برای شما نامفهوم باشد. به همین دلیل در این مطلب به بررسی چند مکانیزم اجماع نظر (یا دستیابی به توافق جمع) در تکنولوژی بلاک‌چین می‌پردازیم.
۱. اثبات سهام (PoS)
اثبات سهام یکی از مکانیزم‌های اجماع نظر بلاک‌چین است. با توجه به مصرف شدید انرژی توسط الگوریتم‌های اثبات کاری این مکانیزم جایگزین آن شد.
در این روش یکسری اعتبارسنج (یا نود) وجود دارد که بلاک‌های جدید را تولید کرده و تراکنش‌ها را در شبکه مرتب می‌کنند. کراکن و کوکوین از جمله این ارزها هستند. اعتبارسنج‌ها در ازای کاری که انجام می‌دهند در پلتفرم‌های استیکینگ پاداش دریافت می‌کنند.
در این روش هر شخصی که حداقل تعداد کوین تعیین شده و رم لازم را داشته باشد امکان انجام این کار را دارد به این ترتیب بلاک‌چین همواره غیرمتمرکز و امن باقی می‌ماند.
۲. اثبات اعتبار (PoSA)
اثبات اعتبار یک نوع اثبات سهام است اما در این روش اعتبارسنج‌ها باید به جای ارز دیجیتال، هویت و اعتبارشان را گرو بگذارند.
عده ای این روش را نسبت به اثبات سهام مناسب تر می‌دانند چون نمی توان مطمئن بود که اعتبارسنج‌ها همیشه به نفع شبکه کار کنند. مبلغ گرو گذاشته شده توسط بعضی از اعتبارسنج‌ها نسبت به حجم ارز دیجیتالی که در اختیار دارند ناچیز است به همین دلیل اگر درست کار نکرده و مبلغ گروگذاشته شده آنها مصادر شود، ضرر چندانی نخواهند دید.
هدف اثبات اعتبار حل این مشکل با الزام به گرو گذاشتن هویت است. شخصی که تخلفی انجام دهد، ناشناس ماندنش را از دست می‌دهد. این روش باعث می‌شود که فقط اعتبارسنج‌های متعهد و معتبر به شبکه جذب شوند.
چنین روشی به صورت تئوری خوب عمل می‌کند اما بلاک‌چین‌های عظیمی مثل بیت‌کوین که هزاران اعتبارسنج دارند نمی توانند از آن استفاده کنند.
۳. اثبات کار (PoW)
اثبات اعتبار هم یکی از مکانیزم‌های اجماع در شبکه‌های غیرمتمرکز است و از آن برای استخراج ارز دیجیتال استفاده می‌شود.
هدف اثبات سهام پیشگیری از اجرای حملات مخرب و زیان بار از سمت مجرمان سایبری بود. این مکانیزم در اصل برای مقابله با مشکل ایمیل‌های اسپم طراحی شده بود و حالا ارزهای دیجیتال مختلف مثل بیت‌کوین از آن استفاده می‌کنند.
اما انجام این کار در عمل به هیچ وجه راحت نیست و لازم است عده بسیار زیادی محاسبات ریاضی پیچیده ای انجام دهند تا شبکه را در برابر حملات ایمن نگه دارند. همین تکنیک از انجام هر گونه فعالیت مخربی در شبکه پیشگیری می‌کند.
اما این مکانیزم انرژی زیادی مصرف می‌کند و با محیط زیست سازگاری ندارد. این روش باعث افزایش حجم برق مورد نیاز برای ماین کردن ارزهای دیجیتال می‌شود؛ فرایندی که یکی از عوامل اصلی تغییرات اقلیمی محسوب می‌شود.
۴. اثبات فعالیت (PoA)
مکانیزم‌های اثبات فعالیت ترکیبی از اثبات کار و اثبات سهام هستند. این مکانیزم از حدود سال ۲۰۱۴ ابداع شد اما در این مدت کم به محبوبیت زیادی رسید. اثبات کار و اثبات سهام تنها قادر به پیشگیری از نیمی از حملات سایبری مخرب هستند اما اثبات فعالیت می‌تواند یک لایه امنیتی اضافه برای افزایش این نرخ موفقیت ایجاد کند.
PoA می‌تواند این کار را انجام دهد چون مجرمان باید همزمان نرخ هش و تعداد کوین‌ها را در یک شبکه غیرمتمرکز تحت کنترل داشته باشند تا موفق به اجرای حمله شوند. در نتیجه یک حمله بالقوه مستلزم در اختیار داشتن حداقل ۵۱ درصد از قدرت هش شبکه و ۵۱ درصد از کوین‌های استیک شده است.
۵. اثبات سوزاندن (PoB)
می توان گفت که اثبات سوزاندن از نظر سازگاری با محیط زیست بهترین مکانیزم است. در این روش برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها به جای تجهیزات ماینینگ فیزیکی از تجهیزات مجازی استفاده می‌شود.
ماینرها برای ورود به مکانیزم اثبات سوزاندن، کوین‌های خودشان را می‌سوزانند تا نیت خوبشان را نشان دهند. بعد از این مرحله می‌توانند تبدیل به یک ماینر کامل شوند. قدرت ماینینگ متناسب با تعداد کوین‌های سوزانده شده توسط ماینر افزایش پیدا می‌کند. در نتیجه این مکانیزم همزمان به نفع شبکه و ماینرها است.
