عنوان‌های این مطلب
حتماً متوجه شدید که سایت‌ها یکسری آیکن کوچک دارند که در تب مرورگر نمایش داده می‌شوند. این آیکون‌ها کمک می‌کنند که سایت‌ها را از نظر بصری از یکدیگر تشخیص دهیم و در واقع یکسری لوگوی کوچک برای سایت‌ها هستند که به آنها فاوآیکون گفته می‌شود.
به فاوآیکون، آیکون میانبر، آیکون وبسایت، آیکون تب، آیکون URL یا آیکون بوکمارک هم گفته می‌شود اما امروزه اسم فاوآیکون محبوب تر و پرکاربردتر است. در ادامه مطلب نگاهی دقیق تر به این آیکون‌های کوچک داریم.
ترکیب Favorite + Icon
اصطلاح فاوآیکون ترکیبی از دو کلمه favorite و icon است که ریشه در کاربرد این آیکون‌ها دارد. فاوآیکون‌ها اولین بار در سال ۱۹۹۹ در اینترنت اکسپلورر ۵ نمایان شدند و در قسمت آیتم‌های محبوب – Favorites یا همان بوکمارک‌ها – و نوار آدرس نمایش داده می‌شدند.
در واقع اصطلاح فاوآیکون از نام فایلی برگرفته شده که در دایرکتوری ریشه سایت قرار داشت. هر فایلی که با عنوان favicon.ico ذخیره می‌شد، به عنوان فاوآیکون سایت نمایش داده می‌شد.
فاوآیکون‌ها و وب مدرن
فاوآیکون‌ها هنوز در دنیای وب زنده و پرکاربرد هستند. این آیکون‌ها در تب‌ها، قسمت علاقمندی‌ها و نوار بوکمارک نمایان می‌شوند و در مرورگرهای موبایلی هم وجود دارند. مدت کوتاهی پس از معرفی فاوآیکون‌ها در سال ۱۹۹۹، کنسرسیوم وب جهان گستر آنها را استانداردسازی کرد.
در آن دوره مالکان سایت‌ها می‌توانستند بر اساس تعداد درخواست‌های فاوآیکون تخمین بزنند که چند نفر یک صفحه خاص را بوکمارک کرده اند. امروزه این کار شدنی نیست چون فاوآیکون برای هر صفحه بارگذاری می‌شود صرف نظر از اینکه آن صفحه بوکمارک شده یا خیر.
فاوآیکون‌های امروزی بسیار قوی تر هستند. این آیکون‌ها به فایل‌های ICO محدود نیستند. وبسایت‌ها می‌توانند از فایل PNG، GIF، JPEG، SVG و APNG برای فاوآیکون استفاده کنند. معمولاً فاوآیکون‌ها با عکس پروفایل‌های سایت در شبکه‌های اجتماعی و آیکون‌های اپلیکیشن موبایلی آنها شباهت دارند. این آیکون‌ها بخش مهمی از هویت بصری سایت هستند.
در مجموع این آیکون‌های کوچک یک نقش مهم دارند. بدون وجود آنها ظاهر سایت‌ها جذابیت کمتری دارد و کمک می‌کنند که کاربران رنگ، شکل و حروف خاص را به سایت‌ها ارتباط دارند. این امکانات به لطف استفاده از فاوآیکون‌ها میسر شده اند.
