بردیا
تا کنون به این موضوع فکر کرده‌اید که شرکت لامبورگینی چگونه می‌خواهد در بازاری که تمامی خودرو‌ها رو به الکتریکی شدن گذاشته‌اند، دوام بیاورد؟ اگر کمی دقت کنید، می‌توان گفت که اکثر محصولات امروزی این شرکت با توجه به استاندارد‌های امروزی، از قواعد و مهندسی‌های قدیمی استفاده می‌کنند. (!) شاید جالب باشد که بدانید لامبورگینی، آخرین شرکتی است که هنوز از یک موتور ۱۲ سیلندر خورجینی با تنفس طبیعی استفاده می‌کند.
موتور v12 لامبورگینی
شرکت لامبورگینی به صورت رسمی اعلام کرده است که برنامه‌های مدونی برای تولید خودروهای الکتریکی در آینده‌ی نزدیک دارد. این خودرو‌ها شامل چند مدل خودروی هیبریدی و یک مدل خودروی تمام الکتریکی خواهند شد.
در این مقاله به این موضوع خواهیم پرداخت و در آخر تصویری اختصاصی از لامبورگینی الکتریکی خواهیم داشت. پس با ما همراه باشید.
در گذشته بعضی از برند‌های خودرو سازی علاقه‌ی خاصی به یک مدل موتور خاص نشان داده‌اند. برای مثال می‌توان به شرکت پورشه اشاره کرد که در طول سالیان گذشته از موتور شش سیلندر مسطح محبوبش در تعداد زیادی مدل مختلف استفاده کرده است. اما هر قدر که این برند‌ها وارد سطح بالاتری می‌شوند، این موتور‌ها نیز شامل مشخصات عجیب‌تری خواهند شد. منظور از این حرف، شرکت بوگاتی با موتور معروف ۱۶ سیلندی w شکل خود است که با حجم ۸ لیتری خود، از چهار توربو استفاده می‌کند.
موتور W16 بوگاتی
اما موتور محبوب لامبورگینی چیست؟ اگر کمی به گذشته‌ی این شرکت نظر کنیم، شاهد علاقه‌ی خاص مهندسان و طراحان این شرکت به یک موتور ۱۲ سیلندر خورجینی خواهید بود که از دهه‌ی ۶۰ میلادی در مدل‌های مختلفی استفاده شد. برای مثال می‌توان به لامبورگینی میورا ، کونتاش و حتی مدل شاسی بلند LM002 آفرود اشاره کرد.
انجین v12 لامبورگینی
دلایل زیادی برای دوست داشتن یک موتور ۱۲ سیلندر وجود دارد که قدرت و سرعت از مهم‌ترین‌های آن‌ها هستند. اما من به شخصه عاشق صدایی هستم که این موتور تولید می‌کند که تفاوت خاصی با رقبای خود دارد. برای آنکه این موضوع را بهتر درک کنید می‌توانید صدای دو موتور ۱۲ سیلندر خورجینی که یکی توسط فراری در مدل ۸۱۲ سوپر فست قرار داده شده و دیگری که توسط شرکت لامبورگینی برای اونتادور SVJ طراحی شده را مقایسه کنید.
اما هر قدر که این موتور‌ها خوش صدا باشند و از گوش دادن به غرش آن‌ها لذت ببرید، همان‌قدر برای محیط زیست مضراند.
لامبورگینی اونتادور SVJ که صدای آن را شنیدید، در ازای پیمایش هر کیلومتر، ۴۴۸ گرم کربن دی اکسید تولید می‌کند. می‌دانم که کمی نامعقول است که بخواهیم درباره‌ی مصرف سوخت یا تولید آلاینده‌ی خودروی مثل اونتادور صحبت کنیم اما کمی صبر کنید.
این میزان از کربن دی اکسید تولید شده توسط اونتادور SVJ، چیزی در حدود ۱۷۰ گرم به ازای هر کیلومتر از کربن دی اکسید تولید شده توسط پورشه‌ی ۹۱۱ توربو S بیشتر است! جالب است بدانید که توروبو S از اونتادور SVJ زمان کم‌تری نیاز دارد تا به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت سرعت برسد.
پورشه ۹۱۱ توربو S
اینجاست که به همان حرف اول می‌رسیم. شرکت لامبورگینی چگونه می‌خواهد در کورس رقابت باقی بماند؟ یکی از گزینه‌ها تقویت و به روز‌رسانی موتور موجود و اضافه کردن چند توربو به آن است. درست مثل کاری که شرکت استون مارتین با DBS سوپر لِژِرا کرد.
موتور ۱۲ سیلندر این خودرو با حجم ۵.۲ لیتری خود توانایی تولید ۷۲۵ اسب بخار قدرت را دارد اما تنها ۳۰۶ گرم دی اکسید کربن در هر کیلومتر تولید می‌کند.
استون مارتین DBS سوپر لژرا
اما چگونه سیستم توربو به کاهش تولید کربن دی اکسید کمک می‌کند؟ مگر این قطعه تنها به افزایش قدرت کمک نمی‌کند؟
جواب هم بله است هم خیر! سیستم توربو از سرعت گاز‌های خروجی موتور برای گرداندن یک توربین استفاده می‌کند تا با استفاده از قدرت آن هوا را فشرده کرده و آن را وارد موتور کند.
این کار با افزایش درصد اکسیژن در سیلندر‌ها، باعث افزایش قدرت خروجی می‌شود. اگر کمی با دقت به این سیستم نگاه کنیم، سیستم توربو با بازیافت مقدار از انرژی‌ای که به صورت معمول هدر می‌رفت، قدرت موتور را افزایش می‌دهد و این کار راندمان موتور را افزایش می‌دهد.
قطعات مختلف سیستم توربو
اما احتمالا شرکت لامبورگینی از این سیستم استفاده نخواهد کرد، حداقل نه در اول کار! با توجه به اخبار درز کرده از این شرکت، لامبورگینی به جای استفاده از سیستم‌های مختلف توربو برای به روز رسانی موتور‌های خود، قصد تولید خودروهای هیبریدی را دارد. شاید تا به حال خبری از آن نشنیده باشید اما این شرکت در گذشته نیز خودروهای هیبریدی تولید کرده است.
لامبورگینی استریون
اولین مدل از خودروهای هیبریدی لامبورگینی، اِستِریون نام داشت. این خودرو از یک موتور ۵.۲ لیتری با ۱۰ سیلندر استفاده می‌کرد که توانایی تولید ۶۱۰ اسب بخار قدرت را داشت که از هوراکان برداشته بود. اما در کنار این موتور ، سه موتور الکتریکی دیگر نیز وجود داشت. این موتور‌ها، قدرت خودرو را به ۹۱۰ اسب بخار می‌رساندند!
اما چرا تا به حال اسم آن را نشنیده بودید؟ حقیقت آن است که استریون هیچ وقت وارد خط تولید نشد. شرکت لامبورگینی پروژه‌ی تولید این خودرو را مدتی پس از رونمایی کنسل کرد تا بتواند بر روی تولید و توسعه‌ی شاسی بلند جدید خود یعنی اوروس تمرکز کند.
لامبورگینی ساین
با این ترتیب اولین لامبورگینی هیبریدی تولید شده، سایَن است. این خودرو بر روی پلتفرم اونتادور SVJ که پیش‌تر در باره‌ی آن صحبت کردیم ساخته شده است. ساین دارای یک موتور الکتریکی درون گیربکس خود است که تنها ۳۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کند که در کنار موترو ۱۲ سیلندری بنزینی، مجموعا ۸۸۰ اسب بخار قدرت به این خودرو می‌دهند.
این سیستم طراحی، یک سیستم ایده‌آل برای ایجاد بوست (Boost) در زمان شتاب گیری است ولی تاثیر زیادی بر روی مصرف یا تولید آلاینده‌های خودرو ندارد.
اوروس پروتوتایپ
اما شرکت لامبورگینی برای این موضوع برنامه دارد. این شرکت اعلام کرده که قصد تولید چندین مدل خودروهای الکتریکی و هیبریدی تا قبل از ۲۰۲۴ دارد. تصاویری نیز از یک مدل آزمایش اوروس نیز در پیست دیده شده که نوید تولید یک مدل هیبریدی از این شاسی بند محبوب را می‌دهد.
در حال حاضر لامبورگینی اوروس از یک موتور ۸ سلیندری خورجینی با حجم ۴ لیتری استفاده می‌کند که با استفاده از سیستم توروبی دوگانه، توانایی تولید ۶۵۰ اسب بخار قدرت را دارد. این موتور را می‌توانید در خودروهای پورشه کایِن یا آئودی RSQ8 نیز پیدا کنید اما در اوروس شاهد تولید قدرت بیشتری هستیم.
پورشه کاین توربو SE هیبریدی
از آنجا که اوروس قطعات زیادی را با پسرعمو‌های خود به اشتراک گذاشته، شرکت لامبورگینی می‌تواند با استفاده از باتری و موتور‌های پورشه کاین توروبو SE هیبردی، یک مدل هیبردی از اوروس تولید کنید.
این خودرو در کنار موتور هشت سیلندری مشترک با اوروس، دارای یک موتور الکتریکی با توان تولید ۱۳۶ اسب بخار قدرت است که مجموعا ۶۸۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کنند. پورشه کاین می‌تواند با استفاده از این موتور، سرعت خود را تنها در ۳.۶ ثانیه از حالت سکون به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند.
اما اگر این موتور الکتریکی را در کنار موتور اوروس که با استفاده از تغییرات مختلف ۶۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند قرار دهیم، این خودرو می‌تواند بیش از ۷۸۰ اسب بخار قدرت تولید کند. این تغییر اوروس را بسیار سریع‌تر از مدل کنونی خواهد کرد اما موضوع مهم اینجاست که در عین حال سبز تر هم خواهد شد!
شرکت لامبورگینی هنوز اعلام نکرده که مدل هیبردی از کدام خودروی خود را تولید خواهد کرد اما شانس زیادی وجود دارد که این خودرو‌ها جایگزین‌هایی برای هوراکان و اونتادور باشند. هر چه باشد هوراکان از سال ۲۰۱۴ و اونتادور از سال ۲۰۱۱ در خط تولید باقی مانده‌اند. اما این خبر بزرگ نیست!
تصویر اختصاصی – تصویر احتمالی از اولین لامبورگینی تمام الکتریکی
لامبورگینی اعلام کرده که قصد تولید اولین خودروی تمام برقی خود را تا قبل از ۲۰۳۰ دارد. به نظر میرسد که این خودرو یک سوپر کار مثل اونتادور یا یک شاسی بلند مثل اوروس نخواهد بود.
گمانه‌زنی‌هایی شده که این شرکت قصد دارد اولین خودروی الکتریکی خود را به صورت یک سدان کوپ روانه‌ی بازار کند. تصویر اختصاصی بالا، مدلی احتمالی از این خودرو است که حدس زده می‌شود اولین خودروی تمام الکتریکی لامبورگینی خواهد بود.
این خودرو تمام خطوط شکسته و زیبایی‌های مخصوص لامبورگینی را خواهد داشت اما مثل اوروس به یک جلوپنجره‌ی بزرگ نیاز ندارد.
این خودرو اولین سدان کوپ لامبورگینی نخواهد بود زیرا این شرکت در سال ۲۰۰۸ یک مدل چهار در که موتوری در جلوی خود داشت را با نام اِستاک رونمایی کرد اما مثل استریو هیچ‌گاه تولید انبوه نشد. دلیل آن نیز شرایط بد اقتصادی در آن سال بود که به لامبورگینی اجازه‌ی طراحی خط تولید جدید برای این خودرو را نداد.
لامبورگینی استاک
اما خودروی الکتریکی جدید با این مشکلات مواجه نیست. از آنجا که شرکت لامبورگینی عضوی از گروه خودروسازی فولکس‌واگن محسوب می‌شود، می‌تواند قطعات مختلفی را از شرکت‌های دیگر مثل پورشه و آئودی قرض بگیرد. برای مثال، لامبورگینی می‌تواند این خودرو را بر روی پلتفرم پورشه تایکان و آئودی ETRON که پیش‌تر در مقاله‌هایی به آن‌ها پرداختیم، تولید کند.
پورشه تایکان
اما از آن جهت که این خودرو یک لامبورگینی خواهد بود، باید درست مثل اوروس، از رقبای خود قدرت بیشتری تولید کند. این بدان معناست که اولین خودروی الکتریکی لامبورگینی بیش از ۷۶۰ اسب بخار قدرت تولید خواهد کرد تا سریع‌تر از پورشه تایکان باشد.
با این تفاسیر می‌توان به خوبی تصوری از مشخصات این خودرو داشت. می‌توان تصور کرد که لامبورگینی با به روز رسانی‌‌هایی که بر روی پلتفرم تایکان انجام خواهد داد، خودرویی تولید خواهد کرد که ۰ تا ۱۰۰ آن به ۲ ثانیه نزدیک می‌شود و دلیل آن هم این است که پورشه تایکان در حال حاضر برای رسیدن به این سرعت به ۲.۸ ثانیه زمان نیاز دارد.
( این زمان، زمانی است که خود شرکت ادعا می‌کند. اما بر خلاف تصور، شرکت‌های آلمانی نیز دروغ می‌گویند اما درست عکس شرکت‌های دیگر! شرکت‌های آلمانی برای حفظ وجهه‌ی خود، معمولا سقف سرعت را کمی کمتر و زمان شتابگیری را کمی بیشتر از مقدار حقیقی می‌گویند. بنا بر این پورشه‌ی تایکان به زمانی کمتر از ۲.۸ ثانیه‌ی اعلام شده برای شتابگیری ۰ تا ۱۰۰ نیاز دارد!)
پورشه تایکان
این شرکت همچنین برای افزایش توانایی پیمایش این خودرو نیز تلاش خواهد کرد. پورشه تایکان توانایی پیمایش ۲۵۰ مایل یا ۴۰۰ کیلومتر را تنها با یک بار شارژ دارد. البته این میزان با استاندارد‌های امروز خودروهای الکتریکی، عالی به حساب نمی‌آید.
با توجه به پیشرفت فناوری تولید باتری‌ها تصور می‌شود که این خودروی الکتریکی توانایی پیمایش ۳۰۰ مایل یا ۴۸۰ کیلومتر مسافت را تنها با یک بار شارژ خواهد داشت.