اخبار موبایل و گجت ها

بازار گوشی‎های پرچم‎دار با محصولات عالی زیادی اشباع شده است. در این بین سونی بهمن ماه سال قبل پرچم‎دار جدید خود یعنی گوشی Xperia 1 را وارد بازار کرد.

در این مطلب تیم کارشناسی روکیدا تصمیم به نقد این گوشی گرفته است. تا انتها همراه ما باشید.

دوست نداریم این حقیقت را تایید کنیم، ولی گاهی اوقات به سختی می‎توان گوشی‎های سونی را جدی گرفت. علت آن تلاش نکردن این شرکت برای ساخت بهترین محصولات نیست، بلکه بیشتر به این قضیه بر می‎گردد که غول ژاپنی گاهی اوقات گوشی‎هایی وارد بازار می‎کند که ظاهرا متفاوت با جریان دنیای موبایل هستند. به مدرک بیشتری نیاز دارید؟ کافی است به Xperia 1 نگاهی بیاندازید.

این اولین گوشی رده بالایی است که بعد از مدت‎ها سونی وارد بازار کرده است و بدون شک غیر عادی است. اجازه بدهید یکی یکی قابلیت‎های آن را تیک بزنیم. فوق‎العاده بزرگ با نمایشگر با دقت فوق‎العاده بالا؟ تیک بزنید.

یک موتور لرزشی که به خوبی با موسیقی‎های دلخواه شما هماهنگی دارد؟ شک نکنید. یک باتری تعجب‎برانگیز کوچک؟ متاسفانه، بله.

شکی نیست گوشی اکسپریا ۱ از آن دست دستگاه‎هایی است که تنها سونی خواهد ساخت و هیچ برند گوشی‎ هوشمند دیگری هنگام ساخت محصولات خود اولویت‎هایی مشابه با اهالی ژاپن ندارد. از یک دیدگاه، Xperia 1 به نوعی حس یک دستگاه نوآورانه و تازه را به شما می‎دهد. اما اگر از دیدگاه‎های دیگر نگاه کنیم، به اندازه کافی آرزو می‎کنید ای کاش سونی در چند زمینه انتخاب‎های متفاوت‎تری داشت.

مزایا:

• عملکرد بی نظیر
• نمایشگر زیبا و با دقت 4K زیبا
• دستگاهی عالی برای مولتی تسکنیگ و تقسیم صفحه نمایش

معایب:

• عمر نه چندان جالب باتری
• دقت 4K غیر ضروری نمایشگر
• دوربین سه‎گانه نیاز به اصلاحات بیشتری دارد.

خلاصه

اکسپریا ۱ یک گوشی هوشمند قدرتمند و جاه‎طلبانه است که از تخصص سونی در زمینه سخت‎افزارهای مختلف استفاده می‎کند. ظاهرا در این گوشی از یک فرمول موفق استفاده شده است، اما در واقع زندگی با یک گوشی فوق‎العاده بزرگ با یک نمایشگر فوق‎العاده با دقت بالا با ایده‎آل‎های افراد فاصله دارد.

درست است، تماشای فیلم با Xperia 1 بی نظیر است (با این فرض که محتوا صفحه را به درستی پر کند) و سیستم دوربین سه گانه تصاویر اغلب شگفت‎انگیزی می‎گیرد، ولی متاسفانه، عمر باتری این گوشی در خوشبینانه حالت متوسط است و از مزایای یک نمایشگر با دقت 4K در دستگاهی به این کوچکی به سختی می‎توان لذت برد، مگر این که واقعا به آن دقت کنید.

در نهایت باید بگوییم اکسپریا ۱ مقداری جذابیت بسیار خاص در خود دارد ولی اکثر افراد باید احتمالا برای یک گوشی کامل‎تر بخش‎های دیگر بازار را بگردند.

نمایشگر و سخت‎افزار

شروع هر بحثی در مورد اکسپریا ۱ باید با طراحی آن باشد. این گوشی به سادگی یکی از بحث برانگیزترین گوشی‎هایی است که بررسی کردیم. علت آن کاملا به انتخاب سونی برای نمایشگر بر می‎گردد: یک پنل نمایش ۶.۵ اینچی با یک نسبت تصویر طویل‎تر از حد معمول ۲۱:۹.

در نتیجه، Xperia 1 بیشتر شبیه به یک کنترل از راه دور است تا یک گوشی هوشمند و چنین شباهتی اکثر افرادی که گوشی را می‎بینند فراری می‎دهد.

از یک نظر چنین طراحی مشکل زیادی ندارد، به ویژه به علت طویل و باریک این گوشی، راحت در دست جا می‎گیرد.

حتی با آن که ممکن است عجیب به نظر برسد ولی من کاملا جذب این گوشی شدم چون به سادگی می‎توانید مدت زیادی آن را در دست بگیرید. البته برای استفاده موثر از آن به هر دو دست خود نیاز دارید.

گرچه، لذت از این نمایشگر طویل واقعا به نحوه استفاده شما از آن بستگی دارد. من با گوشی‎ام زیاد مطالعه می‎کنم، بنابراین نمایشگرهای اندکی عریض‎تر به معنای خطوط طویل‎تر و از نظر بصری لذت‎بخش‎تر هستند.

Xperia 1 با توجه به نمایشگر باریکی که دارد برای من چندان ایده‎آل نیست و بیشتر به درد تماشای فایل‎های رسانه‎ای می‎خورد و لذت از آن به توانایی کاربر در پیدا کردن محتوای سینمایی با نسبت تصویر ۲۱:۹ بر می‎گردد.

بهترین راه برای استفاده از این نمایشگر دیدن فیلم است و پشتیبانی نت‎فلیکس از نمایشگرهای اولترا واید به این معنا است که در گوشی اکسپریا ۱ به خوبی می‎توانید از این سرویس لذت ببرید.

تماشای ویدئوهای مناسب این نمایشگر شما را با بهترین لذت تماشای فیلم روی یک گوشی هوشمند آشنا خواهد کرد.

اما بخش زیادی از محتوایی که روزانه به آن‎ها برخورد می‎کنید مناسب این نمایشگر نیستند. تماشای کلیپ‎های عریض با نسبت تصویر ۱۶:۹ یوتیوب روی این گوشی باعث می‎شود در هر کدام از طرفین نمایشگر خطوط مشکی بزرگی به جا بماند و ویدئوهای با نسبت ۴:۳؟ باید آن‎ها را کاملا فراموش کنید چون به همان مقدار که روی صفحه فیلم می‎بینید، بخش‎های دیگر صفحه خالی است. واقعا احمقانه است. (البته به اندازه کافی جا است تا انگشتان دست خود را روی صفحه بگذارید.)

در نهایت، من می‎توانم دلیل انتخاب این نمایشگر از سونی را درک کنم. تعداد محتواهای اولترا واید روز به روز بیشتر می‎شود و دیدن آن‎ها روی اکسپریا ۱ لذت خاصی دارد. سایر شرکت‎های سازنده گوشی‎های هوشمند نیز به این ترند سینمایی‎تر پیوسته‎اند.

ولی از نظر من دقت 4K این نمایشگر زیاد منطقی نیست. سونی تاکنون تنها شرکتی است که در یک دستگاه به این کوچکی چنین نمایشگر با دقت بالا قرار داده است.

واقعا نمایشگر زیبایی است و می‎توانید از بخش تنظیمات ظاهر آن را به هر شکلی که می‎خواهید تنظیم کنید. زمانی که گوشی را از جعبه فروش آن بیرون می‎آورید رنگ‎های نمایشگر خنک‎تر و خنثی‎تر از چیزی است که معمولا من ترجیح می‎دهم.

پس از رفتن به بخش تنظیمات، متوجه شدم که به سادگی می‎توانم دمای رنگ را به چیزی لذت‎بخش‎تر تغییر دهم. اگر دقت کامل بیشتر سلیقه شما است، حالت Creator Mode بهترین گزینه برای شبیه‎سازی رنگ‎های خنثی یک مانیتور رفرنس است. نکته مهم باز بودن دست کاربر برای تنظیمات نمایشگر است.

اما نکته منفی بی معنا بودن وجود دقت 4K روی یک گوشی هوشمند است. بدون شک ویدئوهای با دقت بالا دارای استاندارد HDR کیفیت بالایی دارند، ولی آیا به نسبت ویدئوهایی که روی نمایشگرهای با نسبت تصویر ۲۱:۹ بدون دقت 4K اجرا می‎شوند، به شکل قابل توجهی بهتر هستند؟ من فکر نمی‎کنم.

مگر از آن دست افرادی باشید که با گذاشتن گوشی کنار صورتتان فیلم می‎بینید، وگرنه مزایای یک نمایشگر با دقت فوق‎العاده بالا را تقریبا به راحتی می‎توان فراموش کرد.

برای گوشی که توجه بالایی به پخش فایل‎های رسانه‎ای دارد، مجموعه اسپیکرهای آن ناامیدکننده و تعجب‎برانگیز است. باز پخش صدا به بلندی سایر گوشی‎ها نیست و نبود بارز صدای باس دیده می‎شود تا ویدئوها و موسیقی‎های شما صدای با کیفیت‎ پایین‎تر داشته باشند و کمتر از آن‎ها لذت ببرید.

با توجه به این معایب وجود درگاه هدفون ۳.۵ میلی‎متری الزامی است. ولی شانس با کاربر همراه نیست. ممکن است این قضیه تنها مختص به گوشی تحت بررسی ما باشد، ولی این گوشی به همراه یک جفت هدفون سیمی با درگاه ۳.۵ میلی‎متری به دست ما رسید. اما نکته جالب این است که اکسپریا ۱ فاقد درگاه ۳.۵ میلی‎متر هدفون است! و نکته بدتر ماجرا نبود یک رابط پورت یو‎اس‎بی تایپ C در جعبه فروش برای این هدست بود.

سپس به موتور لرزشی می‎رسیم که در بالا به آن اشاره کردم. خلاصه بگویم، هدف از این موتور واکنش نشان دادن به صداهای پایین موسیقی شما و ایجاد صدای بم در زمان مناسب است.

سونی از آن در یک گوشی هوشمند قبلا استفاده کرده بود و ادعا می‎کند وجود آن باعث می‎شود حس غوطه‎وری کاربر هنگام بازی و دیدن فیلم بیشتر شود.

وجود آن یکی از ایده‎هایی است که روی کاغذ غیر ضروری به نظر می‎رسد ولی در عمل حتی بدتر می‎شود. البته باید بگوییم هیچ مشکلی ندارد و دقیقا همان کاری که سونی می‎خواهد را انجام می‎دهد ولی وجود آن زندگی کاربر را بهتر نمی‎کند.

خوشبختانه، سونی یک گوشی سبک و محکم ساخته است. بدنه این گوشی از فلز ساخته شده است و دو پنل محافظ گوریلا گلس ۶ به شکل تقریبا بی نقصی عقب و جلو گوشی را به یکدیگر متصل می‎کند.

خیلی خوب است سونی نیز مانند سایر شرکت‎ها از شیشه با دوام گوریلا گلس استفاده کرده است چون این گوشی به سادگی یکی از لیزترین گوشی‎هایی است که امسال تست کردم (تنها آیفون‎های اپل بیشتر لیز می‎خورند).

بدنه این گوشی بی عیب و نقص است. فقط باید هشدار دهیم این گوشی ظاهرا بیشتر مناسب کاربران راست دست است. تمامی دکمه‎ها (از جمله دکمه اختصاصی دوربین) در سمت راست گوشی قرار گرفتند.

حسگر اثر انگشت نیز اینجا حضور دارد و لمس آن با انگشت اشاره دست چپ خیلی سخت است.

طراحی باریک و شیک اکسپریا ۱ یک عیب بزرگ دارد: جای کمی برای باتری به جا مانده است. توجه کنید دقت نمایشگر این گوشی به نسبت هر محصول دیگری در بازار بیشتر است، بنابراین استفاده از یک باتری ۳۳۰۰ میلی‎آمپر ساعتی جای تعجب دارد.

من به طور متوسط ۳ تا ۴ ساعت قادر به کار با گوشی با روشن بودن نمایشگر بودم که واقعا برای گوشی به این قیمت قابل پذیرش نیست. در بهترین حالت ِبرای باتری حداکثر انتظار ۱ روز شارژ را داشته باشید.

اکسپریا ۱ در زمان استفاده

با آن که اکسپریا ۱ از چند دیدگاه می‎تواند عجیب باشد ولی از نظر سخت‎افزار همه چیز عادی است. درون این بدنه شیک، چیپست اسنپ‎دراگون ۸۵۵ به همراه ۸ گیگابایت رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی قرار گرفته است (همچنین ‎توانید آن را تا ۵۱۲ گیگابایت می به کمک کارت حافظه خارجی افزایش دهید).

اگر این مشخصات برایتان آشنا است، چون اکثر گوشی‎های پرچم‎دار که امسال عرضه شدند مشخصات سخت‎‎افزاری مشابهی دارند و در نتیجه همه در یک سطح سریع هستند.

باید بگویم برای این بحث سخت‎افزار را باز کردم چون ببینم آیا Xperia 1 می‎تواند با قدرت در کنار این نمایشگر با دقت بالا کار کند. شخصا هرگز هنگام بازی یا امتحان اپلیکیشن‎های مختلف هیچ‎گونه تاخیر یا لکنتی در عملکرد گوشی را حس نکردم.

بدون شک، تجربه استفاده از گوشی افراد متفاوت است ولی ما به نقطه‎ای رسیدیم که a) شرکت کوآلکام تقریبا یک حق انحصاری روی چیپست‎های رده بالای گوشی‎های هوشمند دارد و b) آن‎ها به اندازه کافی سریع هستند تا از عهده کارهای روزانه تقریبا هر کسی برآیند.

از طرفی بخش نرم‎افزاری بدون عیب اندروید ۹ (پای) نیز در این قضیه موثر است. جالب‎ترین بخش ماجرا به این قضیه بر می‎گردد که سونی قابلیت‎های فراوانی در این گوشی لحاظ کرده است تا باعث شود این نمایشگر مفیدتر و کاربردی‎تر شود.

چند سالی می‎شود تقسیم صفحه نمایش برای انجام چند کار همزمان (مولتی تسکینگ) جزو قابلیت‎های کلیدی اندروید است اما وجود نمایشگر تمام طویل اکسپریا ۱ برای این کار به نسبت سایر دستگاه‎ها رضایت‎بخش‎تر است.

زمان فعال‎سازی این قابلیت، هر اپلیکیشن در یک پنجره تقریبا مربعی شکل نمایش داده می‎شود که ترکیب آن با دقت بالای نمایشگر به این معنا است که بخش نرم‎افزاری خواناتر به نظر می‎رسد و فضای بیشتری برای نفس کشیدن دارد.

همچنین حالت کار با یک دست با گوشی وجود دارد که با فعال کردن آن توسط دو مرتبه ضربه زدن روی دکمه هوم صفحه کوچک می‎شود. واقعا متوجه نمی‎شوم چرا این حالت به صورت پیش‎فرض فعال نیست چون گاهی اوقات برای رسیدن به سایبان نوتیفیکیشن‎ها مفید است و می‎توانید تا حدی که فکر می‎کنید درست است اندازه آن را تغییر دهید.

البته باید بگویم اگر دستان شما به اندازه‎ای کوچک است که به دفعات باید این حالت را فعال کنید، بهتر است به دنبال خرید یک گوشی کوچک‎تر باشید.

قابلیت Side Sense باعث دسترسی راحت به اپلیکیشن‎های مهم و تنظیمات گوشی می‎شود بدون این که دست خود را روی صفحه کش دهید. حتی می‎توانید آن را به نحوی تنظیم کنید تا سوایپ (کشیدن دست روی صفحه نمایش) به طرفین نمایشگر منجر به انجام کارهای مفیدی مانند باز و بسته کردن سایه‎بان نوتیفیکیشن شود.

وجود آن روی کاغذ عالی است چون باید نیاز به کار با دو دست با گوشی را رفع کند، ولی در عمل اینطور نیست. اکثر اوقاتی که Side Sense را فعال کردم حوادث زیادی برایم رخ داد، مثلا گوشی را از جیب بیرون می‎آوردم و متوجه می‎شدم که یک پنجره ظاهرا خودش باز شده است و زمانی که به مخصوصا سعی به استفاده از آن داشتم، فعال‎سازی آن خیلی سخت بود.

برای فعال‎سازی آن باید در محلی که نمایشگر با سایر بخش‎های گوشی تلاقی پیدا می‎کند یعنی لبه گوشی دو مرتبه ضربه بزنید، ولی پیدا کردن نقطه صحیح به تمرین خیلی زیادی نیاز دارد. هدف از Side Sense استفاده راحت‎تر از این گوشی اکسپریا بوده است ولی بیشتر روی اعصاب کاربر می‎رود.

سپس به دوربین‎ها می‎رسیم. زمانی که سونی اوایل سال جاری میلادی در مورد اکسپریا ۱ صحبت کرد، روی دوربین آن زیاد مانور داد. چون این گوشی است که از همه نوع تخصص سخت‎افزاری داخلی سونی بهره می‎برد.

دوربین این گوشی قابلیت‎هایی را از مجموعه دوربین‎های حرفه‎ای فیلم‎برداری سونی و مجموعه آلفای این شرکت به ارث برده است.

مجموعه دوربین‎های این گوشی را دوربین اصلی ۱۲ مگاپیکسلی با گشادگی دریچه دیافراگم f/1.6، دوربین ۱۲ مگاپیکسلی با زوم دو برابر و گشادگی دریچه دیافراگم f/2.4 و یک دوربین اولترا واید ۱۲ مگاپیکسلی با میدان دید ۱۳۷ درجه تشکیل می‎دهد.

دوربین‎های گوشی هوشمند سونی در واقع استاندارد فعلی این صنعت هستند، بنابراین جای تعجب ندارد که هر کدام از این دوربین‎ها می‎توانند تصاویری با جرئیات بالا و واقعا شگفت‎انگیز بگیرند.

حالت عکاسی intelligent Auto سونی به طور کلی نیز مفید است. همانطور که نام آن به نوعی نشان می‎دهد، در این حالت از هوش مصنوعی برای تحلیل صحنه و تنظیم عکس نهایی است، به عنوان مثال گل‎ها و منظره‎ها را زیباتر می‎کند.

حسگرهای دوربین این گوشی به اندازه کافی برای ثبت تصاویر زیبا و شارپ خوب هستند، گرچه گاهی اوقات رنگ‎ها در مقایسه با سایر گوشی‎ها ممکن است اندکی خاموش به نظر برسند. به طور کلی بهبود کیفیت تصاویر توسط هوش مصنوعی سونی می‎تواند یک کمک بزرگ باشد.

البته معنای این حرف‎ها بی نقص بودن عملکرد دوربین اکسپریا ۱ نیست. میزان نوردهی یک صحنه خاص می‎تواند کاملا متفاوت باشد، به ویژه زمانی که در بین این سه دوربین جابه‎جا می‎شوید.

سطح نوردهی دوربین اصلی کم است، در حالی که دوربین با زوم دو برابر بیش از حد نوردهی می‎کند و دوربین واید؟ تصاویر بسیار خوبی می‎گیرد ولی عملکرد پیش‎فرض آن به نحوی است که کیفیت تصویر را به حداکثر برساند به جای این که اعوجاج چشم ماهی تصاویر را رفع کند.

علاوه بر این، اینترفیس اپلیکیشن دوربین سونی نیاز به کار زیاد دارد. به طور کلی پیچیده نیست ولی انگاری بدون توجه به نحوه استفاده افراد از دوربین طراحی شده است.

خود دوربین برای ثبت بهترین تصاویر نیاز به اندکی کار و زمان بیشتر دارد.  به عنوان مثال فرض کنیم قصد عکاسی دارید و می‎خواهید از شارپ بودن تصویر مطمئن شوید.

اما باید صبور باشید چون تغییر فوکوس بین صفحات کمی طول می‎کشد. همچنین یک حالت به اسم عکاسی خودکار (automatic-capture) وجود دارد که به صورت پیش‎فرض فعال است و دوربین زمانی که فکر می‎کند چیز زیبایی را داخل قاب تصویر قرار دادید خودش عکس می‎گیرد.

برخلاف Side Sense، وجود این قابلیت به صورت تئوری خوب نیست، این حالت چند عکس گرفت که آرزو کردم ای کاش خودم گرفته بودم. تنها شکایت من این است هیچ هشداری قبل از ثبت خودکار عکس به کاربر داده نمی‎شود، بنابراین فکر کردم دوربین گوشی‎ام زنده شده است!

با تمام این صحبت‎ها، فیلمبرداری با اپلیکیشن داخلی Cinema Pro این گوشی واقعا عالی است. این اپلیکیشن قابلیت‎های فراوانی دارد که می‎توانید توسط آن‎ها دوربینی که استفاده می‎کنید را تغییر دهید، ایزو و سرعت شاتر را تنظیم کنید و همچنین روی سوژه به صورت دستی فوکوس کنید.

حتی می‎توانید ظاهر فیلم‎های خود را سینمایی‎تر کنید که به ویژه برای کسانی که می‎خواهند فیلمساز باشند، مفید است. افرادی که می‎خواهند ویدئوهای واقعا سینمایی با گوشی هوشمند خود ضبط کنند احتمالا بهتر است از یک اپلیکیشن شخص ثالث استفاده کنند، Cinema Pro راهی عالی برای کسب نتایج شگفت‎انگیز بدون دردسر بیش از حد است.

جمع‎بندی

در پایان باید بگوییم گوشی اکسپریا ۱ یک دستگاه قدرتمند است و باید سونی را بابت ساخت یک محصول واقعا بی‎همتا تحسین کنیم. ولی این بی همتا بودن هزینه‎ای دارد: با توجه به نمایشگر عجیب و غریب گوشی و بعضی تصمیمات گیج‎کننده، خرید این گوشی برای اکثر افراد منطقی نیست.

Xperia 1 یک گوشی خاص، کامل و توانمند است و اگر از آن دست افراد عاشق فیلمسازی و تماشای فیلم هستید، بدون شک از آن لذت می‎برید و نمایشگر آن را تحسین می‎کنید. اگر جز این گروه از افراد نیستید، با دیدن این گوشی می‎توانید فقط تایید کنید سونی هنوز در بازار گوشی‎های هوشمند حضور دارد و به دنبال ساخت دستگاه‎های جاه‎طلبانه است.

چه کسی می‎داند؟ شاید پرچم‎دار بعدی این شرکت نظر ما را عوض کرد.

منبع: engadget.com