اگر به دنبال تهیه تلویزیون جدید یا ارتقای دستگاه فعلی خود هستید، فاکتورهای زیادی وجود دارد که بایستی در نظر گرفته شوند. اما سوالی که پیش می‌آید این است که شما چه نوع تلویزیونی را باید تهیه کنید؟
فناوری‌های پیشرفته تلویزیون‌های فعلی نظیر پنل‌های محبوب اولد (OLED) از کمپانی ال جی و کیولد (QLED) از کمپانی سامسونگ ممکن است که توجه کاربران زیادی به سوی خوب جلب کنند اما در طرف دیگر هزینه‌های زیادی را نیز در پی دارند. با این حال تا زمانی که پنل‌های اولد و کیولد به طور کلی مقرون به صرفه‌تر نشوند، تلویزیون‌های ال ای دی و ال سی دی همچنان گزینه‌های قابل قبول ، کارامد و با کیفیتی را برای کاربران اقتصادی ارائه می‌دهند.
اما تفاوت آنها در چیست؟ این سوالی است که اغلب خریداران تلویزیون‌های خانگی موقع انتخاب از فروشندگان می‌پرسند و در واقع کاملا طبیعی است که دانستن این همه اصطلاحات تخصصی و اختصاری موجب سردرگمی بیشتر کاربران شود.
به عنوان جوابی سریع می‌توان گفت که: تلویزیون ال ای دی یک تلویزیون ال سی دی است اما نحوه پیچیدگی تعریف هر اصطلاح ممکن است تعجب‌آور باشد.
ال ای دی و ال سی دی: با هم برای همیشه
علی رغم داشتن نام اختصاری متفاوت، تلویزیون‌های ال ای دی فقط نوع خاصی از تلویزیون‌های ال سی دی هستند که از صفحه‌نمایش کریستال مایع (LCD) برای کنترل محل نمایش نور بر روی صفحه شما استفاده می‌کنند. این نوع پنل‌ها به طور معمول از دو ورق مواد پلاریزه (قطبی کننده) تشکیل شده‌اند که در بین آنها محلول کریستال مایع قرار گرفته است.
زمانی که یک جریان الکتریکی از میان مایع عبور می‌کند، باعث شده تا کریستال‌ها در یک ردیف قرار بگیرند، در نتیجه نور می‌تواند (یا نمی‌تواند) از آن عبور کند. شما یک دریچه را در ذهن خود تصور کنید، این دریچه یا اجازه می‌دهد نور عبور کند یا آن را مسدود می‌کند و اجازه عبور نمی‌دهد.
از آنجا که هر دو تلویزیون ال ای دی و ال سی دی مبتنی بر فناوری ال ای دی هستند، این سوال همچنان باقی می‌ماند که پس تفاوت آنها در چیست؟ در واقع بهتر است این گونه بپرسیم که تفاوت آنها چه بود.
تلویزیون‌های ال سی دی قدیمی از لامپ‌های فلوروسنت کاتدی سرد (CCFL) برای تامین نور استفاده می‌کنند، در حالی که تلویزیون‌های ال سی دی مبتنی بر ال ای دی، مجموعه‌ای از دیودهای ساطع‌کننده نور (LED) کوچک‌تر و کارامدتری را برای روشنایی صفحه خود به کار می‌گیرند.
از آنجایی که فناوری مبتنی بر ال ای دی بهتر است، در حال حاضر همه تلویزیون‌های ال سی دی از چراغ‌های ال ای دی استفاده می‌کنند و به طور عامیانه تلویزیون‌های ال ای دی محسوب می‌شوند. برای افرادی که بیشتر به این موضوعات علاقه دارند، مبحث را کمی تخصصی‌تر در ادامه توضیح خواهیم داد. ادامه مطلب را به هیچ عنوان از دست ندهید.
نور پسزمینه
در تلویزیون‌های ال سی دی از سه فرم اصلی روشنایی استفاده شده است. این موارد شامل نور پسزمینه لامپ‌های فلوروسنت کاتدی سرد (CCFL) ، نور پسزمینه ال ای دی با آرایه کامل و نور پسزمینه ال ای دی‌های لبه‌ای (edgelight) می‌شوند. هر کدام از این فناوری‌های روشنایی در بسیاری از جهات با هم تفاوت دارند. بیایید در ادامه نگاهی دقیق‌تری به هر کدام بیندازیم.
نور پسزمینه لامپ‌های فلوروسنت کاتدی سرد (CCFL)
نور پسزمینه CCFL نوعی فناوری قدیمی‌تر و در حال حاضر منسوخ شده است که در آن یک سری لامپ کاتدی سرد در داخل تلویزیون پشت ال سی دی قرار دارد. لامپ‌ها کریستال‌ها را به طور مساوی و برابر روشن می‌کنند، به این معنی که تمام نواحی تصویر دارای سطح روشنایی مشابهی هستند.
این مسئله برخی از جنبه‌های کیفیت تصویر را تحت تاثیر قرار می‌دهد که در ادامه با جزئیات بیشتری در مورد آنها بحث خواهیم کرد.
از آنجایی که لامپ‌های فلوروسنت کاتدی سرد (CCFL) نسبت به آرایه‌های ال ای دی بزرگتر هستند، در نتیجه تلویزیون‌های ال سی دی مبتنی بر CCFL، ضخیم‌تر از تلویزیون‌های ال سی دی با نور پسزمینه ال ای دی هستند.
نور پسزمینه ال ای دی با آرایه کامل
این فناوری نور پسزمینه که CCFL های منسوخ‌شده را با آرایه‌ای از ال ای دی‌های پوشش‌دهنده پشت صفحه تعویض می‌کند، از نواحی دارای ال ای دی تشکیل شده که می‌توانند تحت فرایندی با عنوان تاریکی موضعی (local dimming)، روشن و کم نور شوند.
تلویزیون‌هایی که از فناوری نور پسزمینه ال ای دی با آرایه کامل استفاده می‌کنند، سهم بزرگی از مارکت تلویزیون‌های ال ای دی را نیز شامل می‌شوند. دلایل این مسئله نیز خود گویای فروش بالای محصولات نامبرده است. این دلایل شامل روشنایی دقیق‌تر و حتی بیشتر، ایجاد کیفیت تصویر بهتری از آنچه تلویزیون‌های ال سی دی مبتنی بر فناوری CCFL قادر به دستیابی آن هستند و در نهایت راندمان انرژی مناسب‌تر جهت راه‌اندازی می‌شود.
نور پسزمینه ال ای دی‌های لبه‌ای (edgelight)
شکل دیگری از فناوری‌های روشنایی صفحه ال سی دی، ال ای دی‌های لبه‌ای (edgelight) است. همانطور که از نام این فناوری پیداست، تلویزیون‌های با نور پسزمینه ال ای دی‌های لبه‌ای (edgelight) دارای چراغ‌های ال ای دی در امتداد لبه‌های صفحه هستند.
برای این فناوری وضعیت‌های متفاوتی از جمله LED ها فقط در راستای پایین صفحه، LED ها در راستای بالا و پایین صفحه، LED ها در راستای سمت چپ و راست صفحه و در نهایت LED ها در هر چهار طرف صفحه، وجود دارند. این وضعیت‌های متفاوت به اختلاف در کیفیت تصاویر منجر می‌شود اما در مجموع ظرفیت‌های روشنایی این فناوری هنوز بیش از آن میزانی است که تلویزیون‌های ال سی دی مبتنی بر فناوری CCFL می‌توانند به دست آورند.
در حالی که نسبت به فناوری نور پسزمینه ال ای دی با آرایه کامل یا روشنایی مستقیم، برای فناوری نور پسزمینه ال ای دی‌های لبه‌ای (edgelight) اشکلاتی وجود دارد، اما این فناوری روشنایی لبه‌ای است که به تولیدکنندگان امکان ساخت تلویزیون‌های نازک‌تر و با هزینه تمام‌شده کمتری را می‌دهد.
برای کاهش بهتر فاصله موجود در کیفیت “تاریکی موضعی” تلویزیون‌های دارای نور پسزمینه لبه‌ای و تلویزیون‌های دارای نور پسزمینه با آرایه کامل، شرکت‌های تولید کننده‌ای نظیر سونی و سامسونگ اشکال پیشرفته‌تری از فناوری نور پسزمینه لبه‌ای خود را ابداع کردند.
فناوری سونی به عنوان “Slim Backlight Master Drive” شناخته شده در حالی که سامسونگ برای مجموعه تلویزیون‌های کیولد خود، فناوری “Infinite Array” را به کار گرفته است.
این فناوری‌ها فاکتورهای باریک‌بودن تلویزیون را با در نظر گرفتن طراحی روشنایی لبه‌ای و کیفیت تاریکی موضعی، حتی بهتر از تلویزیون‌های مجهز به آرایه ال ای دی کامل امکان‌پذیر می‌کنند.
تاریکی موضعی چیست؟
تاریکی موضعی یکی از ویژگی‌های تلویزیون‌های ال سی دی مبتنی بر ال ای دی است که در آن منبع نوری ال ای دی پشت ال سی دی به طور مداوم کم نور و روشن شده تا با آنچه یک تصویر به آن نیاز دارد، مطابقت داشه باشد.
ال سی دی‌ها حتی در صحنه‌های تاریک نیز نمی‌توانند از عبور نور به طور کامل ممانعت کنند، بنابراین کم‌نور شدن منبع نور به تنهایی کمک شایانی را به ایجاد رنگ سیاه عمیق‌تر و کنتراستی چشمگیرتر در تصویر می‌کند. این امر با کم نور کردن انتخابی ال ای دی‌ها هنگامی که قسمت یا ناحیه خاصی از تصویر، تاریک در نظر گرفته شود انجام می‌گیرد.
تاریکی موضعی به تلویزیون‌های ال سی دی مبتنی بر ال ای دی کمک می‌کند تا با کیفیت نمایشگرهای مدرن اولد که از نظر ماهیت دارای سطح کنتراست بهتری هستند، مطابقت بیشتری داشته باشند. کاری که تلویزیون‌های مبتنی بر فناوری CCFL قادر به انجام نیستند.
کیفیت تاریکی موضعی بسته به نوع نور پسزمینه ال سی دی شما، از نظر تعداد مناطق مستقل نور پسزمینه به کار رفته و در نهایت کیفیت پردازش متفاوت است. در ادامه مروری بر میزان تاثیر گذاری فناوری تاریکی موضعی در هر نوع تلویزیون ال سی دی خواهیم داشت.
فناوری‌های نور پسزمینه آرایه کامل و موضعی مستقیم
تلویزیون‌های مجهز به فناوری نور پسزمینه آرایه‌ای کامل، دارای دقیق‌ترین تاریکی موضعی و در نتیجه بهترین کنتراست هستند. به این دلیل که مجموعه‌ای از ال ای دی‌ها در پشت صفحه ال سی دی قرار گرفته‌اند، به طور کلی نواحی مختلف تصویر می‌توانند با دقت بیشتری نسبت به تلویزیون‌های مجهز به روشنایی لبه‌ای، کم‌نور شوند و روشنایی نمایشگر تمایل دارد که در کل صفحه به صورت یکنواخت ارائه شود.
تلویزیون‌های سری P قابل توجه کمپانی ویزیو، نمونه‌های بسیار خوبی از مدل‌های نسبتا مقرون به صرفه هستند که از نور پسزمینه چند منطقه‌ای و فناوری آرایه کامل همراه با تکنولوژی تاریکی موضعی استفاده می‌کنند.
“تاریکی موضعی مستقیم” در اصل همان تاریکی با آرایه کامل است، تنها با این تفاوت که از ال ای دی‌های کمتر و با فاصله بیشتر در آرایه برخوردار است.
با این حال، لازم به ذکر است که بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده، تفاوتی را بین فناوری‌های “تاریکی موضعی مستقیم” و “تاریکی آرایه کامل” به عنوان دو فرم جداگانه از تاریکی موضعی قائل نمی‌شوند. اما هنوز نباید از این نکته غافل شویم که فاصله نه چندان زیاد موجود در بین ال ای دی‌های فناوری “تاریکی موضعی مستقیم”، دقت و ثبات نمایشگرهای با فناوری آرایه کامل را ارائه نخواهند کرد.
فناوری روشنایی لبه‌ای
از آنجایی که این فناوری، ال ای دی‌هایی را استفاده می‌کند که در لبه یا لبه‌های صفحه قرار دارند تا بتوانند نور را به قسمت پشتی ال سی دی بتابانند، برخلاف این که نور، مستقیم از پشت آن بیاید، می‌تواند باعث ایجاد بلوک یا باند دقیقی از پیکسل‌های روشن در داخل یا اطراف مناطقی شود که بایستی تیره و کم نور باشند.
تاریکی موضعی تلویزیون‌های مجهز به فناوری روشنایی لبه‌ای بعضی مواقع می‌تواند در مقایسه با تلویزیون‌های مجهز به آرایه کامل باعث ایجاد تیرگی در مناطق تاریک شود. همچنین لازم به ذکر است که همه تلویزیون‌های ال ای دی مجهز به روشنایی لبه‌ای، تاریکی موضعی را ارائه نمی‌دهند، به همین دلیل است که دیدن نوارهای درخشان در لبه‌های تلویزیون و روشنایی کمتر به سمت مرکز صفحه، غیرمعمول نیست.
نور پسزمینه با فناوری CCFL
به این دلیل که تلویزیون‌های با نور پسزمینه CCFL از ال ای دی استفاده نمی‌کنند، نمونه‌های مجهز به این فناوری از قابلیت تاریکی موضعی برخوردار نیستند. در عوض، پنل ال سی دی این نوع تلویزیون‌ها به طور مداوم و مساوی روشن شده و تفاوت قابل توجهی را از نظر کیفیت تصویر در مقایسه با تلویزیون‌های ال سی دی مبتنی بر ال ای دی ارائه می‌دهند.
این مسئله بیشتر در صحنه‌هایی با کنتراست بالا خود را نشان می‌دهد، چرا که در صحنه‌های تاریک، تصویر ارائه‌شده ممکن است خیلی روشن یا رنگ و رو رفته به نظر برسد. هنگام تماشای تلویزیون در یک اتاق با نور مناسب، راحت‌تر می‌توان تفاوت بین این دو نوع نمایشگرها را نادیده گرفت اما در یک اتاق تاریک، این تفاوت کاملا واضح است.
اولد در مقابل کیولد
همانطور که می‌دانید فناوری‌های گذشته نسبت به امروزه آن چنان پیچیده نبودند، اما در حال حاضر به محض شروع تحقیق و جستجو در دنیای فناوری نمایش مدرن، با واژه‌های اختصاری زیادی روبرو خواهید شد. دو تا از معمول‌ترین این اصطلاحات واژه‌های اولد و کیولد است.
با وجود این که دو واژه اولد و کیولد نام و طرز بیان یکسانی دارند، تلویزیون‌های اولد (دیود ساطع‌کننده نور ارگانیک) در دسته‌بندی خاص خود قرار دارند. هرچند راهنمای دقیق و موشکافانه‌ای در مورد تفاوت این دو فناوری وجود دارد اما در این مقاله به طور خلاصه و جامعی تفاوت آنها را بیان خواهیم کرد.
نمایشگر اولد از یک پنل مجهز به ترکیباتی آلی در اندازه پیکسل استفاده می‌کند که به الکتریسیته واکنش نشان می‌دهند. از آنجایی که هر پیکسل کوچک (میلیون‌ها مورد از آنها در نمایشگرهای مدرن فعلی وجود دارند) می‌تواند به طور جداگانه روشن و خاموش شود، به نمایشگرهای اولد، نمایشگرهای “گسیلشی یا ساطع‌کننده” (یعنی نیازی به نور پسزمینه ندارند) گفته می‌شود.
این نوع نمایشگرها نسبت کنتراست فوق‌العاده عمیق و دقت در هر پیکسل بهتری را نسبت به هر نوع نمایشگر موجود در بازار ارائه می‌کنند.
به این دلیل که نمایشگرهای اولد به منبع نور جداگانه‌ای نیاز ندارند، ضخامت آنها به طرز تعجب آوری کم بوده و اغلب به باریکی چند میلی‌متر هستند. از پنل‌های اولد اغلب به جای پنل‌های ال سی دی مبتنی بر ال ای دی در تلویزیون‌های رده بالا استفاده می‌شود، اما این بدان معنا نیست که تلویزیون‌های ال سی دی مبتنی بر ال ای دی نیز از فناوری‌های برتر خودی برخوردار نباشند.
کیولد یک نوع فناوری برتر سری تلویزیون‌های ال سی دی مبتنی بر ال ای دی از طرف کمپانی سامسونگ است. برخلاف نمایشگرهای اولد، نمایشگرهای کیولد با عنوان فناوری نمایش گسیلشی که قبلا گفته شد، شناخته نمی‌شوند یا به عبارتی منابع نوری همچنان پیکسل‌های کیولد را روشن می‌کنند.
با این حال، تلویزیون‌های مجهز به فناوری کیولد از یک تکنولوژی روشنایی به روز شده‌ای نسبت به تلویزیون‌های معمولی ال سی دی مبتنی بر ال ای دی به شکل مواد “Quantum Dot/کوانتوم دات” (پیشوند کیو در واژه کیولد ) بهره می‌برند، که این فناوری به طور کلی باعث افزایش کارایی و روشنایی می‌شود.
این مسئله منجر به درجه سیاه و سفیدی و رنگی بهتر و روشن‌تری شده و قابلیت‌های HDR (محدوده دینامیکی بالا) را افزایش می‌دهد.
در آینده این مسائل حتی نسبت به امروز گیج‌کننده‌تر خواهد شد، چرا که سامسونگ به دنبال این است که فناوری‌های اولد و کیولد را با هم ترکیب کرده و کاربران خود را از بهترین ویژگی‌های هر دوی این فناوری‌ها بهره‌مند سازد.
علاوه بر این فناوری‌های نامبرده در این مقاله، تکنولوژی‌های جدیدی نظیر میکرو ال ای دی و مینی ال ای دی نیز رهسپار تلویزیون‌های هوشمند خانگی شدند که برای بررسی و مطالعه دقیق‌تر آنها می‌توانید از مقاله‌های دیگر ما در وبسایت روکیدا دیدن فرمایید.
در نهایت این که تا به امروز کمپانی‌های بزرگ دست به تولید تلویزیون‌هایی با نمایشگرهای فوق‌العاده زدند که به نوعی تحول در عصر مدرن محسوب می‌شوند. در همین راستا برای آشنایی با بهترین تلویزیون‌های سامسونگ 2020 اینجا، بهترین تلویزیون‌های 8K در سال 2020 اینجا و معرفی بهترین تلویزیون‌های 4K در سال 2020 اینجا را کلیک کنید.
منبع: digitaltrends.com
