یکی از دغدغه های اصلی تمام کسانی که گوشی هوشمند دارند، بدون توجه به برند یا مدل، همیشه به باتری مربوط می شود. بیشتر افراد همیشه دوست دارند گوشی آن ها باتری بزرگ تر، دوام بیشتر و سرعت شارژ بالاتر داشته باشد. این موضوع نه فقط برای من، بلکه برای دوستان و خانواده ام و تقریبا برای هر کسی که در نظرسنجی ها شرکت می کند هم صدق می کند.
وقتی خبری درباره معرفی گوشی هایی با باتری بزرگ منتشر می شود، معمولا توجه زیادی به خود جلب می کند و بسیاری از کاربران هیجان زده می شوند. برای همین، شایعه معرفی یک گوشی هم اندازه گلکسی اس ۲۵ اولترا اما با باتری ۱۰۰۰۰ میلی آمپر ساعت، مثل یک آرزوی محال و جذاب به نظر می رسد.
با این حال، همیشه هر چیزی که بیش از حد خوب به نظر برسد، معمولا یک ایراد پنهان هم دارد. نمی خواهیم بگویم باتری های سیلیکون کربن یک ترفند هستند، اما بدون شک معایبی وجود دارد که باعث شده شرکت های بزرگی مثل سامسونگ و اپل فعلا سراغ این فناوری نروند.
باتری سیلیکون کربن چیست
چند وقت اخیر برخی شرکت های چینی سراغ باتری های سیلیکون کربن رفته اند و گوشی هایی با ظرفیت بالاتر از باتری های معمولی معرفی کرده اند. مثلا گوشی آنر ایکس ۷۰ باتری ۸۳۰۰ میلی آمپر ساعت دارد و اوپو کی ۱۳ هم باتری ۷۰۰۰ میلی آمپر ساعت ارائه می دهد.
این اعداد به خاطر پیشرفت های جدید در فناوری باتری های لیتیوم یون ممکن شده است. در باتری های سیلیکون کربن، به جای استفاده صرف از گرافیت در آند، مقدار مشخصی سیلیکون اضافه می شود تا انرژی بیشتری در همان فضا ذخیره شود. از نظر تئوری، این فناوری می تواند تا ده برابر ظرفیت بیشتر را امکان پذیر کند و در نتیجه تراکم انرژی در این باتری ها بالاتر می رود.
یعنی با همان اندازه قبلی باتری، ظرفیت بیشتری به دست می آوریم و به همین دلیل است که گوشی های تاشو مثل آنر مجیک وی و اوپو فایند ان ۵ با وجود ضخامت کمتر نسبت به گلکسی اس ۲۵ اولترا، باتری بزرگ تری دارند.
اما این دستاوردها بدون چالش نیست و دقیقا به همین دلیل است که هنوز فراگیر نشده اند.
محدودیت های قانونی برای باتری های بزرگ
احتمالا شنیده اید که حمل باتری های لیتیوم یون روی هواپیما محدودیت دارد. در واقع، کل ظرفیت باتری نباید بیشتر از ۱۰۰ وات ساعت باشد و برای هر سلول هم حداکثر ۲۰ وات ساعت در نظر گرفته شده است. اگر ظرفیت یک سلول از این مقدار بیشتر شود، به عنوان کالای خطرناک شناخته می شود و اجازه پرواز گرفتن ندارد.
در بسیاری از کشورها مثل آمریکا، ظرفیت باتری گوشی را با میلی آمپر ساعت اندازه نمی گیرند و با وات ساعت محاسبه می کنند. تبدیل این دو واحد ساده است و اخیرا یک کاربر معروف به نام UniverseIce برای چند گوشی محبوب این تبدیل را انجام داده است:
سامسونگ گلکسی اس ۲۵ اولترا ظرفیت ۱۹.۴ وات ساعت معادل ۵۰۰۰ میلی آمپر ساعت دارد
آیفون ۱۶ پرو مکس ظرفیت ۱۷.۹ وات ساعت معادل ۴۷۰۲ میلی آمپر ساعت دارد
گوگل پیکسل ۹ پرو ایکس ال ظرفیت ۱۹.۷ وات ساعت معادل ۵۰۶۰ میلی آمپر ساعت دارد
شاید برای شما سوال باشد که گوشی وان پلاس ۱۳ چطور با باتری ۶۰۰۰ میلی آمپر ساعت مجوز دریافت می کند؟ پاسخ این است که در این مدل از طراحی دو سلول استفاده شده تا ظرفیت هر سلول جداگانه از ۳۰۰۰ میلی آمپر ساعت بیشتر نشود.
این طراحی چند سلولی فقط مخصوص گوشی ها نیست و برای لپ تاپ ها و تبلت ها هم به همین دلیل استفاده می شود تا بتوان آن ها را بدون مشکل حمل کرد. البته، این تنها چالش باتری های سیلیکون کربن نیست.
چالش های فیزیکی و دوام پایین تر باتری
حتی اگر شرکت های بزرگ مثل وان پلاس سراغ طراحی چند سلولی بروند، باز هم مشکل به طور کامل حل نمی شود. یکی از بزرگ ترین مشکلات باتری های تماما سیلیکونی، افزایش حجم شدید هنگام شارژ کامل است. ساختار این باتری ها تا ۳۰۰ درصد متورم می شود و همین موضوع می تواند به عملکرد و ایمنی آسیب بزند. حتما دیده اید که باتری باد کرده چقدر می تواند نگران کننده باشد.
برای همین تولیدکنندگان به جای سیلیکون خالص، ترکیبی از سیلیکون و کربن را استفاده می کنند تا هم ظرفیت افزایش یابد، هم تورم کمتر شود و هم استحکام ساختاری حفظ شود. همچنین، سیلیکون خالص رسانایی الکتریکی پایینی دارد و باعث افزایش دما و کاهش سرعت شارژ می شود، اما کربن به این مشکلات کمک می کند.
به طور خلاصه، هرچه مقدار سیلیکون در باتری بیشتر شود، ظرفیت هم بالاتر می رود ولی عمر مفید باتری کمتر می شود. خبر خوب این است که شرکت ها مشغول تحقیق روی راهکارهای جدید برای رفع این مشکل هستند تا باتری گوشی ها بهتر شود. خبر نه چندان خوب این که این تغییرات به سرعت وارد گوشی های ما نخواهد شد.
تصمیم گیری بین باتری بزرگ یا دوام بیشتر
همه ما دوست داریم روزی برسد که باتری گوشی مان هیچ وقت تمام نشود، اما این فقط بخشی از ماجرا است. در سال های اخیر پردازنده های بهینه تر و مدیریت انرژی هوشمند باعث افزایش عمر باتری شده اند و شاید قدم بعدی استفاده خلاقانه تر از همین فناوری های موجود باشد.
در نهایت باید بین دو انتخاب تصمیم گرفت. یا باتری بزرگ تری انتخاب کنیم که در چند سال اول شارژدهی عالی دارد اما زودتر افت ظرفیت پیدا می کند، یا سراغ باتری کوچکتر برویم که شاید نیاز به شارژ بیشتری در طول روز داشته باشد اما تا پایان ۷ سال پشتیبانی نرم افزاری، تقریبا همان ظرفیت اولیه خود را حفظ می کند.
در دنیای امروز که گوشی ها سال ها نرم افزار دریافت می کنند، انتخاب بین شارژدهی بیشتر یا دوام طولانی تر باتری، تبدیل به یک موضوع مهم برای کاربران شده است. شرکت ها هم به دنبال راه حلی هستند که هم کاربران راضی باشند و هم ایمنی و دوام دستگاه تضمین شود. پس تا رسیدن به یک فناوری ایده آل، باید با مزایا و معایب هر روش کنار بیاییم و انتخابی هوشمندانه داشته باشیم.
