در ماموریت کاوشگر خورشیدی پارکر تلاش خواهد شد تا جواب بسیاری از سوالها را درباره بزرگترین و اسرارآمیزترین ستاره، پیدا شود. اخیرا در تاریکی شب قبل از سپیده دم یک صبح روز یکشنبه، یک موشک دلتا هوی از کیپ کاناورال، فلوریدا پرتاب شد.
همراه کاوشگر خورشیدی پارکر، یک فضاپیمای ناسا که قرار بود به نزدیکترین نقطه به خورشید نسبت به تمام فضاپیماهای دیگر پرتاب شود، بود. علیرغم اینکه خورشید نزدیکترین ستاره به زمین و منبع تولید انرژی در سیاره ما است، به شدت اسرار خود را پنهان میکند. کاوشگر پارکر خورشیدی در نهایت به برخی از تعداد زیادی سوال که در مورد خورشید وجود دارد جواب خواهد داد. دانشمند پروژه نیکی فاکس از دانشگاه کاربردی آزمایشگاه فیزیک جان هاپکینز در مورد پروژه میگوید: “ما قرار است به جایی برویم که قبل از این هیچ فضاپیمایی جرات نکرده وارد کورونا (حلقه‌ی نور دور خورشید) شود”.
رالف مک نات راهنمای دانشمندان از آزمایشگاه فیزیک کاربردی میگوید: سفر فضایی سخت است و سفر به بسیاری از این مکان‌ها درست در حاشیه (حلقه‌های دور سیارات) هنوز سخت‌تر است، اما اگر ما واقعا می‌خواهیم درک کنیم که جهان ما چگونه است و چگونه بر ما تاثیر می‌گذارد باید ازموانع عبور کنیم.
کاوشگر خورشیدی پارکر این منطقه ناشناخته خورشید را با چهار ابزار اندازه گیری میدان مغناطیسی، پلاسما، ذرات پر انرژی و ماهیت هاله خورشید و بادهای خورشیدی قادر به اندازه‌گیری است. سطح خورشید ۵۶۰۰ درجه سانتیگراد است، با این حال هاله باریک، تنها در طی ماه گرفتگی یا خورشید گرفتگی قابل مشاهده است، میلیون‌ها درجه گرمتر است. این رازی است که دانشمندان امیدوارند که کاوشگر خورشیدی پارکر جوابی برای پاسخگویی به آن پیدا کند. فاکس میگوید: “کمی شبیه به این است که شما از یک آتش سوزی دور بشوید و ناگهان هوای خیلی داغتری را احساس کنید.
اما تا آن مقدار نزدیک شدن به یک ستاره آسان نیست. مک نات میگوید: “ما بایستی فضاپیما را در تمام مدت در پشت سپر حرارتی نگه داریم” و توضیح می‌دهد که چگونه کاوشگر خورشیدی پارکر تقریبا در پشت ۸ فوت قطر، سپر حرارت ضخیم ۴.۵ اینچ ساخته شده از کامپوزیت کربن و فوم کربن قرار می‌گیرد. اما حتی با محافظ نوآورانه گرمایشی که برای مقاومت در برابر ۱۳۰۰ درجه سانتیگراد طراحی شده است، درجه حرارت گرما به اندازه‌ای است که برای ذوب شدن فولاد روی زمین کافی است، در حالی که فضاپیما دما را در دمای اتاق حفظ میکند، کاوشگر خورشیدی پارکر نمی‌تواند بیش از حد به خورشید نزدیک شود. در عوض، پارکر از سیاره زهره استفاده میکند و طی هفت سال آینده هفت سری پرواز در ارتفاع کم را انجام می‌دهد تا بیست و چهار مسیر نزدیک بین عطارد و خورشید را کامل کند. در نهایت، در حدود ۳.۸ میلیون مایل از سطح خورشید قرار خواهد گرفت.
هاله خورشید
فضاپیما نیز باد خورشیدی، ثبات جریان و فوران‌های بزرگتر ذرات و مواد خورشیدی که تمام هوای فضایی را احاطه کرده است، اندازه گیری میکند. فاکس میگوید: “هرچند که باد خورشیدی نامرئی است، می‌بینیم که قطب‌ها را به عنوان سرخی شفق احاطه میکند که زیبا است اما مقدار زیادی انرژی و ذرات را که در فضای جو ما سرریز میشود، آشکار میکند. ما درک کافی از مکانیسم‌هایی که این باد را به سمت ما هدایت میکند نداریم و این چیزی است که ما برای کشف آن می‌رویم”.
این هوای فضایی می‌تواند در زمان خروج از هاله شدیدتر شود زمانی که خورشید ابرهای بزرگ ذرات را به فضا می‌اندازد که تأثیرات بالقوه فاجعه باری دارد. وقتی که پرسیده میشود که چه پیش می‌آید زمانی که فضاپیما نزدیک خورشید است اگر یک رویداد بزرگ اتفاق بیفتد،مک نات میخندد و میگوید:” این می‌تواند به یک سواری بسیار وحشیانه تبدیل شود. اما ما پشتیبان داریم و پشتیبانی دیگربرای پشتیبان اول داریم و پشتیبان دیگری روی همه آنها به منظور قادر ساختن آنها برای خروج از میان طوفان”.
اندازه‌گیری‌ها
با توجه به عمق جاذبه خورشید کاوشگر خورشیدی پارکر به سرعت به سریعترین فضاپیما تبدیل میشود که با سرعت ۴۳۰۰۰۰ مایل در ساعت حرکت میکند که این سرعت در مقایسه با زمین زمانی است که ما به سریعترین سرعت در وسایل نقلیه دست یابیم که نزدیک به سال ۲۰۲۴ است یا به اندازه کافی سریع باشد تا سفری از پاریس به سیدنی در زیر دو دقیقه انجام شود.
کاوشگر خورشیدی پارکرهمچنین یک اندازه گیر بشری است تا شرایط مورد نیاز برای زندگی بشر را بررسی کند. این اولین فضاپیمای است که برای یک انسان زنده نامگذاری شده است. در سال ۱۹۵۸ میلادی یوجین پارکر برای اولین بار وجود بادهای خورشیدی را یک سال پیش از آنکه اولین بار توسط فضاپیمای شوروی لونا ۱ مشاهده شود، پیش بینی کرد و سه سال پیش از آنکه آن مشاهدات توسط فضاپیمای ناسا مارینر ۲ تأیید شود.
Comments 1