دسته جدیدی از مبتلایان به سرطان پستان می‌توانند بدون نیاز به شیمی درمانی درمان شوند. زیرا طبق پژوهشی که یکشنبه در مجله پزشکی نیو انگلند منتشر شد این روش درمانی هیچ سودی به آنها نمی‌رساند.
بیمارانی که بیماری‌شان در مراحل اولیه شناسایی شده، بیماری آنها کم تهاجم و دریافت کننده هورمون مثبت است و در مجموعه‌ای از آزمایشات خاص ژنتیک نتیجه مورد نظر را نشان داده باشند در این دسته قرار می‌گیرند. آنها سود زیادی از شیمی درمانی نمی‌برند و این روش تنها پیامدهای بلند مدت و غیرقابل تحملی را به آنها تحمیل می‌کند، در حالی که با تجویز درمان هورمونی با تاثیرات جانبی کمتری روبرو می‌شوند.
قبل از انتشار این پژوهش، پزشکان برای بسیاری از افرادی که در این دسته قرار می‌گیرند طبق اطلاعات آن زمان شیمی درمانی تجویز می‌کردند و تصورشان این بود که این روش درمانی به بیمار کمک می‌کند. این افراد می‌توانستند از تاثیرات جانبی شیمی درمانی در امان بمانند و درمانی داشته باشند که تاثیری کمتر از آن ندارد.
یک تست ژنتیکی به نام Oncotype DX که میزان احتمال عود مجدد سرطان پستان را روی یک مقیاس ۱۰۰ امتیازی نشان می‌دهد باعث سردرگمی پزشکان شده است. این تست ۲۱ نوع مختلف از ژن‌های موثر شناخته شده در توسعه سرطان پستان را رصد می‌کند. تا قبل از ارائه این پژوهش، بیماران و پزشکان نمی‌توانستند با توجه به نتایج خاص آمایشات تشخیص دهند که چه روش درمانی برای بیماران توصیه شده و بهترین عملکرد را خواهد داشت.
آزمایش‌های پیشین نشان می‌دهد که نتایج خاص آزمایش ژنتیک گروهی از بیماران، بیانگر این است که ترکیبی از درمان غدد درون ریز و شیمی درمانی برای آنها مفید خواهد بود. مشخص شد برای درمان گروهی از بیماران، درمان غدد درون ریز به تنهایی کفایت می‌کند و از رسیدن استروژن به تومورهایی که از آن برای رشد استفاده می‌کنند جلوگیری می‌کند. اما دسته بزرگی از بیماران در گروهی قرار دارند که روشن نیست کدام روش درمانی به آنها بیشتر کمک می‌کند.
پزشکان در پژوهش‌های گذشته، اطلاعات و داده‌های مربوط به بیماران دسته سوم را بررسی کرده و متوجه شدند شیمی درمانی برای آنها روش مناسبی است. اما محققانی که اخیرا یک آزمایش جدید کنترل شده را اجرا کردند دریافتند که شیمی درمانی در مقایسه با درمان هورمونی هیچ سود اضافه‌ای به بیمار نمی‌رساند.
با اینکه پژوهش نامبرده، شکاف بزرگی از دانش پزشکی را پر می‌کند هنوز هم در این زمینه سردرگمی‌هایی وجود دارد که مدت زیادی طول می‌کشد تا با آزمون و خطا حل شوند. طبق NRP، هر سال ۶۵.۰۰۰ بیمار در گروه دوم قرار می‌گیرند. و با اینکه تست Oncotype DX در سال ۲۰۰۴ کشف شد، آزمایشاتی که طبق برخی از نتایج نشان می‌داد شیمی درمانی راه درمان خوبی برای بیمار است تا سال ۲۰۱۵ منتشر نشد.
در نمای وسیع‌تر، این مطالعه نشان می‌دهد که پزشکان و محققان باید به طور مداوم فرضیه‌های مبتنی بر تصمیمات پزشکی را دوباره ارزیابی کنند، مخصوصا در مورد بیماری‌های حساسی چون بیماری سرطان این امر اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. با اینکه این یافته‌ها مطمئنا شیمی‌درمانی را به عنوان یک روش درمانی قابل اعتماد حذف نمی‌کند به احتمال زیاد این معنی را دارد که تعداد عظیمی از بیماران در آینده این فرصت را خواهند داشت تا شیوه درمانی دلخواهشان را دریافت کنند.
