روش‌های ضد بارداری هورمونی خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند؟

تحقیقات جدید حاکی از افزایش شواهدی است که نشان می‌دهند، روش‌های ضد بارداری هورمونی، خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد.

در حالی که این یافته‌ها با نتایج قبلی مطابقت دارند، این تحقیق، بیشتر بر روی فرمولاسیون‌ها و روش‌هایی که از اواسط دهه ۱۹۹۰ توسعه یافته است، تمرکز کرده است؛ به این معنی که حتی وسایل ضد بارداری جدید موجود در بازار همچنان به مشکل افزوده‌اند.

این مطالعه توسط محققان دانشگاه کپنهاگ بر اساس داده‌های جمع آوری شده از حدود ۱.۸ میلیون زن دانمارکی بین ۱۵ تا ۵۰ سال انجام شده است.

داده‌ها از سازمان ملی ثبت آمار فراورده‌های دارویی به دست آمده است که به طور متوسط شامل ​​کمتر از ۱۱ سال زندگی زنان از سال ۱۹۹۵ و جزئیات بیش از ۱۱،۵۰۰ مورد سرطان پستان می‌شود. این جامعه آماری بسیار بزرگ است، بنابراین نتایج کاملا روشنی از آن به دست نمی‌آید اما حیاتی است که ما آن را در نظر بگیریم.

نتایج نشان می‌دهند که برای کسانی که از برخی روش‌های پیشگیری از بارداری هورمونی چه به صورت خوراکی، از طریق ایمپلنت، پچ، IUD یا حلقه واژنی استفاده کرده بودند، خطر ابتلا به سرطان پستان نسبتا افزایش یافته است. این خطر بستگی به مدت زمان مصرف وسایل ضد بارداری دارد. اگر کمتر از یک سال باشد، افزایش تقریبا ۹ درصد و برای بیش از ده سال، ۳۸ درصد است. جالب توجه است که برای افرادی که بیش از ۵ سال از روش‌های پیشگیری از بارداری هورمونی استفاده می‌کنند، بعد از قطع مصرف هم خطر اندک اما قابل توجهی باقی می‌ماند. البته، مطالعات قبلی، تداوم خطرات حتی بعد از قطع مصرف را نشان نداده است و بنابراین، نیاز به تحقیق بیشتر وجود دارد.

این مطالعه نه تنها برای نمونه آماری بزرگش، برجسته است، بلکه برای این واقعیت که بزرگ بودن این نمونه اجازه داد که گروه تحقیق، فرمولهای مختلف کنترل بارداری هورمونی را مقایسه کنند، مهم می‌باشد.

در حالی که برخی تفاوت‌های ظریف وجود دارد، تحقیقات نشان می‌دهد که حتی روش‌های جدید پیشگیری از بارداری هورمونی، مانند ایمپلنت مبتنی بر پروژستین، می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.

همه این‌ها به چه معنی است؟ خطر افزایش ۳۸ درصدی ممکن است وحشتناک باشد، اما مهم است که در نظر داشته باشید که خطر کلی سرطان سینه در زنان، در حالی که در مقایسه با اکثر سرطان ها بالا است، هنوز در زنان جوان نسبتا نادر است.

اختلاف ۲۰ درصد در خطر ابتلا به سرطان پستان در میان زنان که در حال حاضر از روش‌های ضد بارداری هورمونی استفاده می‌کنند و کسانی که استفاده نمی‌کنند به نرخ پایین سرطان سینه در زنان جوان برمی‌گردد.

از میان زنان زیر ۳۵ سال، استفاده از یک روش ضد بارداری هورمونی به مدت کمتر از یک سال به ازای هر ۵۰،۰۰۰ زن، تنها یک مورد جدید سرطان پستان اضافه شده است.

عوامل خطر دیگری نیز وجود دارد که شامل سن و سابقه خانوادگی نیز می‌شود. در این مطالعه چیزهایی مانند حاملگی و خطرات ارثی هم در نظر گرفته شد، اما عواملی مانند فعالیت بدنی را شامل نمی‌شود. تأثیر سابقه استفاده از روش‌های جلوگیری از بارداری نیز در زنان بعد از یائسگی بین ۵۰ تا ۷۰ ساله که خطر ابتلا به سرطان پستان را بالا می برد، کمتر قابل توجه است.

روش‌های خوراکی پیشگیری از بارداری اگرچه خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد، اما احتمال ابتلا به بیماری های دیگر را در زندگی کاهش می‌دهد.

فرای اینکه روش‌های خوراکی پیشگیری از بارداری، ابزار موثری در پیشگیری از بارداری هستند و ممکن است برای زنان مبتلا به دیسمنوره یا منوراژی مفید باشد، استفاده از این روش ضد بارداری با کاهش قابل توجهی در خطر ابتلا به سرطان تخمدان، آندومتر و سرطان کولورکتال همراه است.

با این حال، بهتر است حتی پس از قطع پیشگیری از بارداری، استفاده از این روش‌ در طول چند دهه به طول انجامد بجز در مواردی که خطرات به سرعت پیشروی می‌کنند.

مطالعاتی مانند این باید الهام بخش تلاش‌های مستمر برای توسعه روش‌های جلوگیری از بارداری بدون خطر و عوارض جانبی آن باشند.