یوفو ازکجا می آید؟ چیزهایی که در مورد برنامه سری یوفو پنتاگون می‌دانیم و نمی‌دانیم!

یوفو، “حواستان به آسمان باشد!” این آخرین جمله‌ای است که در فیلم “چیزی از دنیای دیگر” محصول سال 1951 شنیده می‌شود. این فیلم که در ژانر علمی تخیلی ساخته شده محصول استودیوی RKO Radio Pictures است. داستان فیلم در مورد یک شی ناشناس پرنده(اصطلاحا یوفو) است که در نهایت مشخص می‌شود یک سفینه فضایی متعلق به بیگانگان است.

در آن زمان‌ها، بشقاب‌پرنده‌ها و یوفو  ها همواره در صدر اخبار قرار داشتند. در اواخر دهه 40 و اوایل دهه 50 میلادی، آمریکای پس از جنگ، با افزایش گزارشات مربوط به رویت بشقاب‌پرنده‌ها مواجه شد. برای بررسی بیشتر این پدیده، نیروی هوایی ارتش ایالات‌متحده دو برنامه کوتاه‌مدت به نام‌های “پروژه علامت” و “پروژه کینه” طراحی کرد. این دو برنامه توسط پروژه “کتاب آبی”، که یک تحقیق بزرگ‌ مقیاس دولتی بود، ادامه داده شدند. این پروژه بین سال‌های 1952 تا 1969 میلادی انجام گرفت.

در جریان پروژه کتاب آبی که فرمان اجرایی آن توسط ژنرال چارلز کابِل(رئیس سابق اطلاعات نیروی هوایی) صادر شد، 12618 گزارش در مورد یوفوها با دقت و سختی فراوان جمع​ آوری شد. بعد از این که مشخص شد اکثریت قریب به اتفاق این مشاهدات، توجیه‌های طبیعی داشتند و با توجه به این که داده‌های کافی نیز برای ارزیابی دقیق چند مورد باقی‌مانده وجود نداشت، میزان حمایت‌ها از این پروژه کاهش یافت.

در ماه دسامبر سال 1969، پروژه کتاب آبی به‌صورت رسمی متوقف شد. اما آیا علاقه دولت آمریکا به چنین اختلالات هوایی نیز با پایان این پروژه از بین رفت؟ آن‌طور که از شواهد برمی‌آید این‌گونه نیست. زیرا ما در اواسط دسامبر 2017 پی بردیم که پنتاگون، در اواخر دهه 2000 نیز، یک برنامه تحقیقاتی دیگر برای بررسی یوفوها به اجرا گذاشت.

بنا به اسناد غیر محرمانه‌ای که به دست مطبوعات رسیده است، در طول بازه زمانی 4 ساله، بودجه‌ای معادل 22 میلیون دلار به‌صورت مخفیانه صرف پروژه‌ای به نام “برنامه پیشرفته شناسایی تهدیدات هوایی(AATIP)” شده است.

چه کسی مسئول طراحی این پروژه بوده است؟ آن شخص سناتور دموکرات ایالت نوادا، هری رید است که البته اکنون بازنشسته شده است. یکی از حامیان مالی اصلی رید برای کارزارهای انتخاباتی‌اش، تاجری به نام باب بیگلو است که او نیز اهل ایالت نواداست. او مالک یک مجموعه هتل زنجیره‌ای و یک کسب‌وکار نو پا به نام Bigelow Aerospace است که ماژول‌هایی را برای ایستگاه فضایی طراحی می‌کند. همچنین او علاقه شدیدی به یوفوها دارد. او در یک مصاحبه 60 دقیقه‌ای در ماه می 2016، اعلام کرد اعتقاد دارد فرازمینی ها بر روی سیاره ما حضور دارند.

خود سناتور رید نیز شیفته اسرار کیهانی است. بنا به صحبت‌های یکی از سخنگویان سابق او، این حقیقت برای هرکسی که تنها 60 ثانیه با سناتور صحبت کرده باشد کاملا واضح خواهد بود.

در زمانی نامشخص در سال 2007، یکی از مقامات آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا به ملاقات بیگلو رفت و او را از علاقه این سازمان به تحقیق او در زمینه یوفوها مطلع کرد. یکی از کارمندان دفتر نمایندگان در کنگره که می‌خواسته نامش مخفی بماند در این زمینه به پولیتیکو گفته است که در آن زمان، این نگرانی وجود داشت که چینی‌ها و روس‌ها، در حال ساخت هواپیمای آزمایشی جدیدی باشند که می‌تواند امنیت ملی آمریکا را به خطر بیندازد.

در ادامه، بیگلو جریان این ملاقات را برای سناتور رید تعریف کرد. این کار باعث شد تا سناتور رید شخصا با آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا تماس بگیرد. وقتی سناتور رید متوجه شد که این آژانس به طراحی یک برنامه تحقیقاتی جدید در زمینه یوفوها با بودجه دولتی علاقه‌مند است، تصمیم گرفت به آن‌ها کمک کند. برای شروع این برنامه، رید با سناتور دنیل اینوی( دموکرات از ایالت هاوایی) و تد استیونز( جمهوری خواه از ایالت آلاسکا) ملاقات کرد. متقاعد کردن این دو سناتور برای رید کار راحتی بود؛ استیونز در این زمینه بسیار مشتاق بود زیرا ادعا می‌کرد در زمان خدمتش در نیروی هوایی ایالات‌متحده به عنوان خلبان در جریان جنگ جهانی دوم، یک بار توسط هواپیمایی ناشناس مورد تعقیب گرفته بود.

با استفاده از بودجه برنامه‌های یوفو محرمانه پنتاگون، رید، اینوی و استیونز به‌صورت مخفیانه مقداری پول برای شروع برنامه AATIP کنار گذاشتند. این مقدار هنگفت به حساب Bigelow Aerospace منتقل شد. این شرکت نیز از این مبلغ برای تامین هزینه‌های مالی تحقیق و همچنین استخدام پیمانکاران به نمایندگی از دولت، استفاده کرد. با هدایت این شرکت، چندین ساختمان در لاس‌وگاس به انبارهایی برای ذخیره‌سازی اشیایی که به هر نحوی با حوادث مربوط به یوفو ها مرتبط بودند، تبدیل شدند.

مسئولیت هدایت پروژه AATIP به فردی به نام لوییز الیزوندو واگذار شد که یک افسر اطلاعات در وزارت دفاع است. اگرچه بسیاری از جنبه‌های این برنامه هنوز محرمانه است اما می‌دانیم کارمندان و پیمانکاران این پروژه یک گزارش 490 صفحه‌ای تهیه‌ کرده‌اند که در آن مشاهدات مربوط یوفوها در آمریکا و سایر کشورها در طول دهه‌های مختلف ثبت شده است. به علاوه، در این برنامه صداها و تصاویر ضبط شده از برخوردهای احتمالی میان انسان و اشیای مشکوک پرنده نیز گردآوری شده است.

AATIP در اواخر سال 2008، از حمایت مالی دولت برخوردار شد. در سال بعد، سناتور رید تلاش کرد سطح امنیتی این برنامه را افزایش دهد اما تلاش‌های او بی‌نتیجه بود. در ادامه و در سال 2012، پنتاگون بودجه این برنامه را به‌طور کامل قطع کرد. بنا به صحبت‌های سخنگوی پنتاگون “مشخص شد که در آن زمان مسائل پراهمیت‌تری وجود داشتند که شایستگی بیشتری برای دریافت بودجه دولتی داشتند و ایجاد این تغییرات به نفع وزارت دفاع بود.”

بااین‌وجود برخی منابع ادعا می‌کنند پنتاگون هنوز به‌طور مخفیانه در حال بررسی گزارش‌های مشاهده یوفو جدیدی است که توسط اعضای نیرو‌های مسلح گزارش ‌شده‌اند. اگر این ادعا درست باشد، ممکن است برنامه AATIP با وجود عدم حمایت مالی دولت، همچنان به شکلی ادامه داشته باشد.

از طرفی، الیزوندو احساس می‌کرد این برنامه در وزارت دفاع به‌اندازه کافی مورد احترام قرار نمی‌گیرد. او پس از 22 سال خدمت، در اکتبر 2017 از سمتش در پنتاگون استعفا داد. اما قبل از این استعفا، او همکارانش را متقاعد کرد تا سه ویدیویی را که قبلا در رده محرمانه قرار گرفته بودند، در اختیار عموم قرار دهند. این ویدیوها تصاویر خامی بودند که از کابین خلبان در چندین جنگنده نیروی هوایی آمریکا ضبط شده بودند و به نظر اشیای عجیبی را نشان می‌دهند که با سرعت بسیار بالا در جو زمین حرکت می‌کنند.
از نظر الیزوندو این شواهد نشان می‌دهد که به زبان خودش ” ما ممکن است تنها نباشیم.”

درعین‌حال، چند دانشمند نیز نگاهی بدبینانه به این قضیه داشته‌اند. جاناتان مک داول، دانشمند فیزیک نجومی می‌گوید شی‌ء مشکوکی که در یکی از این ویدیوهای جدیدا منتشر شده دیده می‌شود، احتمالا در اثر نوعی بازتاب نور است. با وجود پیام رمزی الیزوندو، سارا سیگر از دانشگاه MIT سریعا به روزنامه نیویورک تایمز یادآوری کرد که اشیا شناخته‌نشده در آسمان، لزوما سفینه ­های فرازمینی و یوفو نیستند. همچنین ستاره‌شناس آمریکایی، ست شوستاک معتقد است دخالت بیگلو، کسی که در زمینه بازدید فرازمینی­ ها از زمین اظهارنظرهای متعددی کرده، واقع‌گرایانه بودن این برنامه را زیر سوال می‌برد.

آیا ما در جهان تنها هستیم یا نه؟ بشریت هنوز برای پاسخ به این سوال اطلاعات کافی در اختیار ندارد. در حال حاضر، تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که چشم‌ها را تیز کرده و حواسمان به آسمان باشد.